2e periode Benoue laatste deel

hier het laatste deel van de vorige periode.


De volgende dag eigenlijk niets bijzonders beleefd. Herbivoren geteld vanaf de ander kant, dit betekend dus opstaan om 4:00. Vannacht dacht ik echt dat er een nijlpaard naast de boukarou liep. Natuurlijk niet durven kijken of dit werkelijk het geval was. De hippodames kunnen vandaag niet de hele dag werken, omdat Hamidou naar Gamba is om de motor van Pim weer aan de praat de krijgen. Ze zijn s’ochtends afgezet door Hamidou en worden later op de ochtend opgehaald door Stephen.In het donker dus weer naar de tafel. Voel me vandaag echt een zombie. Ontbijten onder de sterrenhemel blijft toch een geweldige belevenis. Al is het ontbijten in het donker ook wel een beetje eng. Bij het horen van vreemde geluiden zit je toch altijd goed te luisteren wat het is. We rijden weer eens met een ontiegelijk snelheid naar de andere kant van het jachtgebied. Ik vraag mij af of Stephen teveel peper op heeft, misschien verklaard dat de hoge snelheid. Natuurlijk zijn we veel te vroeg aan de ander kant. Dus nog even slapen en dan op het dak genieten van het ontwaken van al het leven in het park. Zien vandaag niet al te veel dieren tijdens het herbivoren tellen. Een aantal antilope soorten en wat leuke vervet aapjes. We zijn weer te vroeg terug. Dus duiken het bed in om nog even te slapen en hierna doen we eigenlijk niet veel. Liggen wat te lezen, puzzelen
, als opeens Pauline verschrikt aanklopt. Zijn blijkbaar een stel Fransen die ons willen spreken. Wij ons weer aankleden, monique is niet erg lekker. Voor de boukarou staat er een man van middelbare leeftijd, ze blijken pech te hebben met de auto van hun clienten en willen onze auto lenen om ze op te halen. Ik overleg met monique en vraag in mijn beste frans of er ook wat tegenover staat in de vorm van benzine. Ze zeggen gelijk ja , ik ontmoet ook nog de andere fransman, ze blijken de eigenaren te zijn van het 2e jachtgebied waarin wij werken. Ik haal Stephen en leg uit wat er aan de hand is. Hij is bereid de gasten(jagers= rijke mensen) van de fransen op te halen. Ik ga weer terug naar de boukarou. Later blijkt dat Stephen ze zelfs heeft weggebracht naar hun kamp. Hebben 30 liter benzine daarvoor terug gekregen, wat meer is dan waar we mee begonnen. Eten rond een uurtje of 12 weer pannenkoeken, al eten 2 van de 4 geen pannenkoeken vanwege buikproblemen. Daarvoor in de plaats nemen zij crackers. In de namiddag komen er mannen vragen naar de voetbal of ze deze mogen lenen. Ik vind het best en besluit na een tijdje zelfs mee te doen. Is een leuk partijtje van 5 tegen 5 . De ene na de ander jongen stopt ermee vanwege vermoeidheid en wordt dan vervangen door een andere. Mijn conditie is dus nog niet zo slecht. Het partijtje verloopt gelijk opgaand, blijf het toch knap vinden hoe die jongens op slippers/ blote voeten zo goed spelen. Ik mag dan een meid zijn , maar ik laat me niet zomaar opzij zetten. Er gewoon even hard ingaan, want terugdeinzen is nooit goed. Score uiteindelijk ook nog, beland ook na een sliding op de zand/klei grond , wat later een mooie schaafwond oplevert. Dit voel je pas na de wedstrijd, ga hierna douchen, waarna het eten al bijna weer wordt geserveerd. Horen van Stephen dat Hamidou morgenochtend met Pim naar het kamp komt. Eet me weer erg vol en ga slapen met een te volle buik. Nog even een stukje tikken en dan weer het licht uit doen.

Ik heb hieronder een paar dagen samengevat omdat er weinig gebeurt en ik weinig tijd heb om het uitgebreid op te schrijven.

Het opstaan en werken verloopt goed. Stephen rijd wel vaak te hard, maar daar raak je aan gewend. Zien tijdens de herbivoren tellingen een aantal mooie dieren. Bij de afdrukken zien we wel erg weinig grote carnivoren sporen. Een enkele hyena afdruk. Pim komt op donderdagochtend aan in het kamp samen met Hamidou. De motor is gerepareerd en hij vertrekt een aantal uur hierna om te gaan werken in een aantal dorpjes in een jachtgebied. De hippodames hebben dus weer een chauffeur en kunnen weer hard aan de slag. S’middags doen we geen wandelen omdat monique nog steeds last heeft van een wond aan haar voet en ik herstellende ben van een schaafwond op de linker knie. Op zaterdag gaat het bij mij al een stuk beter en wil ik weer gaan voetballen, blijkt later dat de bal lek is. Maar de jongens van het kamp weten de bal toch weer op te lappen. Stephen heeft in het weekend darmproblemen en ook Hamidou is enigszins niet lekker. Komen er gelukkig weer boven op. Donderdag was mijn moeder jarig en ik had het toch wel enigszins moeilijk dat ik er niet bij kon zijn. Gelukkig deelde ik dat gevoel met Monique. Haar moeder is op de zelfde dag jarig. Alsnog van harte gefeliciteerd. Krijgen op zondag een berichtje van de gids van Pim dat hij erg ziek is en /of we hem kunnen komen ophalen om hem naar een arts te brengen. Dus wij gaan mee, en pakken alvast spullen in om misschien wel te overnachten in de grote stad. Dit is de enigste keer dat ik het er mee eens ben dat Stephen veel te hard rijdt Binnen een uur zijn we in het dorp waar Pim verblijf, ligt op dezelfde weg als waar wij op werken alleen dan 40 kilometer verder. Eenmaal aangekomen gaat het gelukkig een stuk beter al met hem. Eet en drinkt weer en staat ook al weer op zijn voeten. Nemen hem mee naar het kamp en besluiten naar N’goundere te gaan de volgende ochtend.
De volgende dag eerst nog onderzoek gedaan, waarna we ook de gids van de hippodames mee nemen. Deze heeft zijn kleine broertje verloren. Omdat er zoveel mensen meegaan besluit ik om in het kamp te blijven. Ik heb weinig zin om met deze warmte in een te volle auto te gaan zitten. Vermaak me best alleen en heb hele gesprekken met de lokale mannen. Gaat natuurlijk over het trouwen met een blanke vrouw en hebben van geld als een blanke zijnde. Het is een leuk gesprek met mijn gebrekkig franse kennis. De andere komen s’avonds bij het eten terug en hebben Pim achtergelaten in de stad. Hij moet de volgende dag nog bloed laten onderzoeken om de ziekte te laten bepalen. De dag erna halen we hem op in Gamba. Hij ziet er al eens tuk beter uit en blijkt dus buiktyfus te hebben. De medicatie hiervoor is antibiotica. S’middags leggen we het vlees neer en werken in de hitte van de middag omdat Stephen zonodig vroeg terug wil zijn. Zetten Pim af in het dorp en gaan weer terug. De volgende dag loop ik mee met de hippodames, die hard bezig zijn met het strooien van as op bepaalde plaatsen om te kijken of er kob en nijlpaarden op de paadjes lopen. Gelukkig is daarna de voet van Monique weer goed genezen en lopen we nog een aantal keer in de namiddag. Al is het dan eigenlijk te heet om wat te doen. Zien ook nog een keer buffels en jawel ik heb ze op foto. Echt geweldig mooie dieren. Hiernaast nog enkele giraffen gezien en everzwijnen met jonkies.
Horen olifanten erg dichtbij , maar zien ze niet. Bello ziet wel een groep tijdens het vissen.

De laatste dag veldwerk van deze periode, heb erg zin om weer naar de stad te gaan om contact te hebben met familie en vrienden. We kunnen iets uitslapen. Dat wil dus zeggen opstaan om 5:00. Bello verteld aan het ontbijt dat de olifanten vannacht de rivier zijn overgestoken. Maar met ons geluk van deze periode zien we ze weer niet. We ontbijten niet met de hippodames, want zij zijn eerder dan ons al weggegaan om met zonsopgang aan te komen bij hun werkplek zodat ze niet te lang in de brandende zon hoeven te werken. Klimmen op de auto en vertrekken. Al snel zien we verse olifantenpoep liggen, in de rivierbedding zien we een jongen die wijst in de verte en ja hoor er staan nog gewoon twee olifanten. Wel op een grote afstand maar toch, echt gaaf!!!! Maken een aantal foto’s , maar dan zijn ze al de bosjes in verdwenen. We rijden opeens verder. Stephen heeft blijkbaar weer haast, maar zo snel gaat het vandaag niet. We kloppen op het dak en willen dichterbij gaan om betere foto’s te maken.Onze gids stemt meteen toe en we gaan gedrieën lopend verder door het hoge gras. Moeten stil zijn , onze gids kijkt van welke kant de wind komt omdat als de wind verkeerd staat de olifanten ons ruiken en snel vertrokken zijn dan. Horen gekraak in de bush naast de rivierbedding en weten dan dat er meer zijn dan twee. Opeens horen we een getrompetter dat wel erg dichtbij klinkt Lopen verder, soms wachtend , met camera in de hand. De adrenaline loopt door je lijf, want je weet niet hoe ze lopen en waar ze zullen verschijnen. Bouba besluit op een gegeven moment dat het veilig is om de bush in te trekken . Hier zien we hele verse stront, komen steeds dichter bij de rivierbedding. Bij elke pas die je zet probeer je het kraken van gras en takken onder je voeten te minimaliseren. Natuurlijk lukt dit niet. De rivierbedding is in zicht en we dalen af. Bouba neemt een aanloop en we verstoppen ons in de rivierbedding op en verhoging tussen struiken en ja , daar loopt een Mama olifant met jong. Echt zo schattig . We naderen nog meer en komen op zo’n 100 meter. De wind staat goed dus ze ruiken ons niet. Maken een aantal geweldige foto’s . Horen aan de andere rivierbedding veel gekraak en achter ons vanaf de kant waarvan wij gekomen waren ook. Opeens komen er achter ons twee olifanten aan lopen die ons blijkbaar geroken hebben, dit is echt een spannend moment. Gelukkig lopen ze naar de ander rivierbedding om zich bij de groep te voegen. Dit gebeurt echter nogal op een zeer grappig manier. Om de rivierbedding uit te komen en in de bush te verdwijnen moeten ze een heuveltje op. De ene geeft de ander een kontje. Echt een grappig gezicht. De voorste glijdt uit en komt even hard weer naar beneden. Zoekt er volgens een ander plek om de bush in te komen. Uiteindelijk moedigen we hem hard aan om het te halen het heuveltje te bestijgen. Dit is een zeer leuk filmpje geworden. Aan linkerhand van ons staan moeder en kind nog steeds , maar nu is de groep uitgebreid met nog een stuk of 6 olifanten die uit de bush zijn gekomen. Echt zo geweldig om te zien, zitten echt veel jonge olifanten bij. En in de bush gaat het gekraak nog steeds verder, wat betekend dat de groep nog veel groter is . Blijkbaar hebben er meerder olifanten ons geroken en verdwijnen in de bush. We hebben zeer mooie foto’s , filmpjes en herinneringen aan dit avontuur overgehouden dat we besluiten terug te lopen naar de auto. Hier aangekomen gaan we maar beginnen met het sporen zoeken. De dag is al zo mooi begonnen. Vinden vele mooie sporen/afdrukken van grote beesten. Zien ook nog het hartebeest, natuurlijk ben ik weer te laat om deze op de foto te nemen. In Doudja zien we opeens Pim met gids. Pim ziet er al weer een stuk beter uit en blijkt nu al terug te gaan naar Buffle Noir . Het interviewen van de nomaden werd weer lekker tegengewerkt door het hoofd van de nomaden. Deze verbood Pim interviews te houden met de nomaden groepen. En als hij het zegt , dan willen de nomaden niet meer praten. Dat heb je wel vaak hier in Kameroen, van die mannetjes die denken een belangrijke positie te hebben en je dan ongelooflijk tegenwerken om er alleen maar zelf financieel van te profiteren. Pim gaat nog even ontbijten in Doudja en heeft daarna nog een trip van een uur op zijn brommertje nodig om het kamp te bereiken. Wij rijden door, natuurlijk weer enthousiast toegezwaaid door kindertjes. Aan het einde van de het sporen zoeken , draaien we om en gaan alle cameraopstellingen ophalen. Het is heerlijk heet en het zweet gutst werkelijk langs alle kanten. Gelukkig gaat het ophalen van de camera’s sneller dan het neerzetten. Binnen 1 ½ uur zijn we klaar. De hippodames zijn sneller klaar en hebben nog niks vernomen van Pim. Eten met zijn alle uiteindelijk pannenkoeken. Waarna we met zijn alle besluiten om naar het zuiden te gaan in de namiddag. Monique en ik gaan op zoek naar gids en chauffeur. Maar met tegenzin kloppen we aan op de deur van de boukarou van Stephen. Blijkt dat we hem hebben wakker gemaakt, maar hij stemt in om naar het zuiden te gaan s’middags. Bouba vinden we in het dorp en is makkelijk over te halen om mee te gaan. Zoeken ook nog de manager van het kamp om onze overnachtingen te betalen. Deze blijkt oogpijn te hebben en s’avonds pas er weer te zijn. Terug naar de boukarou waar we al gaan inpakken voor morgen. Gaat erg snel. Om 16:00 staan we met zijn alle gereed om te vertrekken naar het zuiden. Zitten heel veel mannen bij onze auto. Bouba en Stephen zijn opeens de auto aan het schoonmaken. Daarnaast loopt Stephen te zeuren over het feit dat de remmen bijna versleten zijn en dat we het risico niet moeten nemen.Had ie wel wat eerder mee mogen komen, blijkt dat we de hele periode al op versleten remmen rijden. Hierna begint ook nog te zeuren over hetgeen dat we met zijn vijven op het dak zitten en dat eigenlijk alleen diegene met leeuwen werken op het dak mogen zitten. LULKOEK!! Ik neem de verantwoordelijkheid wel op me als er iets mis gaat zeg ik en dan kunnen we eindelijk gaan. Het gaat allemaal uitstekend. Komen in de rivierbedding, waar we uitstappen en verder gaan lopen. Komen langs een poeltje water, waar we plotseling het hoofd van een nijlpaard boven zien komen. Toch best schrikken, lopen erlangs en komen bij een rotspartij, waar we weer vervet aapjes zien. We lopen door en komen naderbij de splitsing met de Benoué rivier, hier hebben we de eerste keer de olifanten gezien. Zien nog niets , maar dan roept Bouba opeens en ja hoor we zien een olifant op zo’n 200 meter. Hij is water aan het drinken en eten. We lopen een heuveltje op en zien recht voor ons nog een hele groep olifanten .Pim had ze nog niet gezien en wij stralen echt als we ze zien. Het is waarschijnlijk dezelfde groep als die we s’ochtends hebben gezien. Ik voel me eigenlijk een beetje bevoordeeld om dit mee te mogen maken. We staan wel een kwartier te kijken, foto’s maken zonder dat ze ook maar iets in de gaten hebben. Hierna ruiken er een aantal ons en verdwijnen in de bush. Twee blijven erover. Deze volgen we nog een tijdje , maar op een gegeven moment is het genoeg geweest en trekken we ons langzaam terug. Op de terugweg zien we nog twee naakte baby vogeltjes. Hun oogjes zijn zelfs nog dicht. We lopen verder en schrikken weer van het nijlpaard dat zijn hoofd boven water steekt. Wetende dat een nijlpaard best gevaarlijk kan zijn. Klimmen op de auto en gaan met een voldaan gevoel richting kamp terug. Betalen nog onze chauffeur en gids, die laatste is in opperste stemming al de hele dag en we geven hem dan ook iets extras voor zijn goede inzet deze periode. Het eten is als gewoonlijk, vind ik althans goed, kan wel eentonig worden na een tijdje. Tafelen nog een tijdje na, komen mensen langs die zoeken naar het kwijtgeraakte geld van Stephen. Monique en ik betalen nog onze boukarou en gaan daarna nog wat inpakken. En daarna weer lekker slapen.

De dag van vertrek staan we vroeg op, zijn de hippodames net mis gelopen. Pim gaat met ons mee terug naar Maroua. Ontmoeten Stephen bij het ontbijt, die blijkbaar nog steeds ontdaan is over zijn verloren geld. We lopen wat en een wonder geschiedt we vinden het geld terug. De auto komt voorrijden en we pakken alles in . Stephen zeurt wel over een aantal dingen die volgens hem niet mee hoeven. Rijd daarna nog even leuk de boukarou van Pim voorbij. Bouba en zijn vrouw gaan mee. Dan horen we opeens dat we naar Gamba gaan om onze banden op goede druk te laten brengen/pompen. Geweldig die communicatie. Op de weg uit het park , zien we eerst een voorbij rennende giraf , daarna een paartje everzwijnen met jonkies en als laatste nog eens een groep hartebeesten en raad eens ik heb er geen enkele van op de foto gekregen. In gamba laten we de banden op de juiste druk brengen, dit duurt en tijdje. We zeggen Bouba en vrouw vaarwel en gaan na een poosje op weg. Horen dan opeens dat we de zus van Bouba zullen ophalen in Banda. Heerlijk dat overleg. Stephen beslist alles en monique en ik beginnen het toch een beetje zat te worden. De weg naar Garoua verloopt vlot, ik val wel een aantal keer in slaap. Ook raken we bijna een aantal overstekende dieren en een aantal auto’s/busjes die Stephen perse wil inhalen. In Garoua gaat de zus van Bouba eruit. We zitten nog rustig als zij er perse langs moet, erg vriendelijk. Ook kan er geen bedankje vanaf. Wij gaan naar de bakker, op aanraden van Pim koop ik een broodje hamburger. Erg lekker. In de supermarkt kunnen we nog wat batterijen en filmrolletjes kopen voor de volgende periode. Gelukkig kunnen we dit geld declareren bij Barbara. Dit is één van de weinige dingen die je wel terug krijgt. Zijn lekker vroeg in Garoua en vertrekken hierna snel richting Maroua. Het wordt steeds heter en je glijdt van je stoel af. Met de snelheid van Stephen zijn we binnen 3 uur in Maroua. Om 12:45 arriveren we bij het CEDC, Salamon staat verbaasd te kijken. Hij had ons later terug verwacht. Het uitpakken verloopt vlot. We bellen Amos op om er s’avonds te kunnen eten. Draaien nog een was, douchen wat en genieten even van de rust van een eigen kamer. S’avonds met zijn drieën naar het internetcafé , even weer contact met de buitenwereld. Hierna op naar Amos, waar we weer kunnen genieten van een overheerlijke drie gangen menu. Achterop de clando weer terug. Even lekker uitwaaien en weer verbaasd staan van de levendigheid en vuilheid van de stad. Door de hitte is het onmogelijk om te slapen zelfs met ventilator op je kamer. Dus ik doe geen oog dicht en zweet letterlijk mijn pyjama uit.

Ga morgen weer het veld in en heb er wel weer veel zin in. De stad is ook niet alles en de warmte in Benoue is wat dragelijker. veel leesplezier en tot de volgende periode.


groetjes Iris