Bijna aan het einde

Hoi allemaal,

Sorry voor het erg laat bijwerken van de site, maar we zijn allemaal ziek geworden bij terugkomst uit Benoué .Geen ernstige ziekte, maar flink aan de diarree. Je voelt je dan enkele dag erg lamlendig. Zijn nu aan de antibiotica en het gaat al een stuk beter. Het internet bij het CEDC is langdurig stuk en het internet bij de internetcafés werkt sporadisch.Maar hier alsnog het verslag van de derde periode.

De derde periode is weer afgelopen en er is weer van alles gebeurd. Veel mooie momenten en avonturen beleefd. Het is belangrijk om te vertellen dat de dag voordat we veld ingingen er van alles is veranderd. Omdat Stephen de vorige periode zo wisselvallig presteerde en we vaak discussie met hem hadden over de kleinste dingen hebben we dit aangegeven bij Ralph. Deze wilde dat we een lijst opstelde met daarop onze klachten. Er was veel besproken, maar uiteindelijk werd er toch besloten om Stephen nog een laatste kans te geven. Al had ik er weinig zin meer in. De dag voordat we vertrokken veranderde dit weer. We hoorde van Pauline(die ook een lijst had ingediend over Stephen ) dat Ralph nog in beraad was over welke chauffeur wij mee kregen. Uiteindelijk hoorde we dat Stephen werd vervangen door Salie . Dit is een oproepkracht, een chauffeur van het CEDC zonder vast contract. We hebben hem vorige periode al enkele keren meegemaakt en er goede verhalen van gehoord. Maar de dag herbergt nog meer verrassingen, Monique wil haar paspoort uit de kluis laten halen blijkt dat Thommo( man van de financiën) onverwacht vertrokken is naar Yaoundé. Ralph krijgt hem niet te pakken en er is blijkbaar geen reservesleutel. Heerlijk geregeld. Monique vertrekt dus zonder paspoort naar het veld. Ralph probeert Thommo te pakken te krijgen en zal dan een mannetje sturen met de vliegtickets en paspoort. Monique dus zeer in de stress, zeer begrijpelijk, wat een puinzooi!!!! Maar we zijn er nog niet, diezelfde dag krijgen de hippodames te horen dat hun ene begeleider(Paul Loth) het beter vindt dat zij nog twee periodes gaan werken in Benoué. Ralph is het hier mee eens, maar de eindverantwoordelijke , Hans de Iongh is met vakantie in Indonesië. Uiteindelijk wordt er besloten om twee dagen naar Lagdo te gaan en daarna verder te werken in Benoué. In Lagdo dat gelegen ligt aan een meer waar hippo’s zitten, zullen ze bekijken hoe de omgeving eruit ziet voor het geval Hans zegt dat ze als nog daar moeten werken. Ik ben erg blij met het bericht dat zij mij zullen vergezellen in Benoué. Ik had mij al voorbereid op twee periodes in mijn eentje, maar gezelschap is altijd veel leuker en gezelliger.

Daarnaast moet ik nog even ons uitstapje naar het Waza park beschrijven. Met een gehuurd busje en chauffeur, geregeld via Porte Mayo, gingen we met zijn vijven naar Waza. Dit park ligt gelegen ten noorden van Maroua op zo’n twee uur rijden. Hier wordt ook veel onderzoek verricht door Nederlandse studenten. Het landschap onderweg is droog met vele zeer mooie en afwisselende rotsformaties, afgewisseld door zeer kleine dorpjes, natuurlijk weer betalen voor een tolweg, je betaald 500 cfa , maar de weg wordt er niet beter op. Onderweg doezel ik samen met Pim in slaap in de auto. Na een mooie reis komen we aan bij het park . Het park heeft zelfs een landingsbaan voor vliegtuigen en bij het elektriciteitgebouw, zien we onze eerste beesten al, Patas aapjes en ja eindelijk heb ik deze ook op foto.
We rijden de weg af en rijden blijkbaar richting het hoofdgebouw. Hier is de ingang van het park en de verzamelplaats voor de gidsen. Onze chauffeur zegt dat we bij het gebouw moeten zijn . Zien een moeder kat met jonkies , erg leuk en een vrouw die op de grond van de keuken ligt te slapen op een dun matje. Melden ons bij een meneer waar we de entree betalen samen met geld voor het meenemen van een camera in het park. Pauline en Vanessa nemen ook een kaart van het park. Ik moet even erbij vertellen dat Vanessa d’r ouders deze trip naar Waza betalen voor ons. Hierbij wil ik nogmaals haar ouders bedanken voor dit, het was een geweldige ervaring/avontuur, dank hiervoor. Krijgen een gids waarvan ik de naam al gelijk weer kwijt ben. Voordat we het park ingaan gaan we allen nog even naar het toilet, wat natuurlijk weer een gat in de grond is. Heerlijk hurken en mikken maar. Zien op de rotsen al gelijk twee everzwijntjes met een heel stel soorten vogels, wat leuk en we zijn het park officieel nog niet eens in. De ingang van het park wordt gesymboliseerd door een rood-wit gekleurde slagboom met een wachthuisje ernaast. De slagboom wordt opengedaan en we gaan het park in. Het is al gelijk te zien dat Waza totaal anders is dan Benoué. Veel opener, veel droger, meer savanne, veel meer zicht en veel minder groen. We zien gelijk al giraffen dicht bij de weg, ze maken totaal geen aanstalten om weg te rennen van ons. Dus rustig foto’s nemen. Onze chauffeur is zeer enthousiast en weet zo te horen ook erg veel van de dieren af. We komen langs een waterpool , waar heel veel watervogels verzameld zijn, daarnaast zijn er nog everzwijnen, en roan antilopen rond het water te vinden. Ik weet weinig van vogels af, maar er zaten kraanvogels en maraboes bij. Iets verder op zien we een nieuw dier, een struisvogel, wat een mooie dieren van zo dichtbij. Ze lopen natuurlijk hard voor ons weg, maar een aantal mooie foto’s hebben we toch. Veel waterpools zijn opgedroogd, hier is dan ook geen leven te ontdekken. We rijden van waterpool naar waterpool. Het landschap verandert om ons heen, bomen naar hoog gras. De grond/ weg is zo droog dat er scheuren zijn ontstaan lijkt een beetje op een goed klinkerpad. We hobbelen en schudden lekker door, er zijn grote stukken dat je geen kip ziet , omdat er gewoonweg geen water in de buurt is. Bij een andere waterpool zien we veel schaterende vogels met een drinkende jakhals. We rijden verder het park in en zien minder giraffen om ons heen,.Een waterpool is vaak van een afstand te zien door de groep groene bomen die erom groeien Bij sommige waterpools zijn soms een soort verhogingen gemaakt waar je op kan rijden, waardoor je een mooi uitzicht hebt over de omgeving. We rijden steeds dieper het park in en zien nu ook hele grote groepen topi’s en kobs. Topi’s komen niet voor in Benoué, ook zien we op afstand thomson’s gazelle wegrennen. De groepen zijn soms er groot. Pim en ik vallen zo nu en dan in slaap door de hitte en de schommeling van de auto. Rijden een soort van goed verborgen stuk groen binnen , waar duizend vogeltjes hun nest hebben gebouwd in de bomen. In het midden is een waterpool, hier vliegen de grote groepen vogels over. Echt een plaatje, zien ook veel stront van de olifanten, waar dit park bekend om staat, natuurlijk zien we ze niet. Besluiten om terug te gaan, om onze chauffeur rust te geven en zelf ook even te eten/rusten. Op de terugweg zien we nog giraffen die drinken, geweldig hoe ze door hun lange stelten schuin staan om met hun lange nek water te drinken. Zien ook veel roofvogels en gieren met hun kenmerkende kale kop. . Zetten onze gids af bij de ingang en spreken af om 16:00 weer het park in te gaan. Rijden weer richting de weg en naar de andere kan waar mensen zich wassen bij een waterput. We rijden richting een groot rotsformatie midden in het landschap. Hierop zijn de dure boukarous gebouwd waar wij zullen verblijven vannacht. Rijden naar boven en bespreken twee kamers, één voor twee personen en één voor drie personen. Krijgen uiteindelijk twee kamers voor twee personen. Monique en Vanessa gaan in één bed slapen in het ander bed slaap Pauline. Ik deel een kamer met Pim. Proberen wat te slapen in deze hitte. Is wel erg moeilijk, want je zweet overal weg. Ook doet de elektriciteit het net niet, waardoor de airco ook niet aan kan. Om 16:00 rijd onze auto weer voor en gaan we weer hangend in het busje zitten. Nemen een ander plaats in . Vanessa en ik hebben een camera bij ons, zitten op strategische plaatsen om de dieren op de foto te krijgen. Halen onze gids op en rijden een andere ronde door het park. Zien weer veel giraffe, everzwijnen, vogels en veel andere dieren. Gaan rond een uurtje of 18:00 weer richting uitgang en spreken af om morgen om 6:00 s’ochtends de olifanten te gaan zoeken in het park. Terug bij onze boukarous is het net donker aan het worden, we gaan even kijken bij het restaurant en zien dat er een zwembad is, natuurlijk kunnen we niet de verleiding weerstaan om een duik te nemen. Het uitzicht op het park en de omgeving vanaf het restaurant is echt adembenemend mooi. Dit samen met een schitterende kleuring van de zonsondergang maakt het sprookjesachtig. Pim duikt als eerste het zwembad in, monique en ik volgen gauw met kleren aan. Ook dit is heerlijk, even verkoeling overal. Een paar baantjes zwemmen en dan terug naar de boukarou met druipende kleding. We verschonen ons en gaan op aan raden van Pim naar een restaurantje beneden in het dorp Waza. Onze chauffeur brengt ons hiernaar en gaat zelf ook wat eten. Het restaurantje is niet meer dan een gewone woning van klei en hout. We lopen naar binnen en nemen plaats in een soort binnenhofje waar tafels staan. De omgeving is met geen pen te beschrijven, maar sfeer heeft het in ieder geval. Pim had van te voren gebeld wat we wilden eten. Onze drinkbestellingen worden opgenomen door een jonge knaap, die hierna met een kratje het komt brengen. Ook worden we nu vergezeld door een jonge kater, wat een schatje, die aast natuurlijk op wat te eten. Het eten wordt geserveerd en natuurlijk krijgt het katje wat vis van ons. Valt om aandacht te trekken een aantal keer van een muurtje af, ze broer komt ook nog even langs. We eten Captaine(vis) met rijst, patat en iets wat voor groentes moet doorgaan(smaakt naar zeewier). Na een uurtje zitten we goed vol en moeten nog lange tijd wachten om de rekening te krijgen. Rijden terug en gaan snel naar bed. Is een lange en vermoeide dag geweest, maar wel erg mooi. Pim en ik besluiten echter om nog wat te drinken bij het restaurant. We spelen een potje yahtzee en genieten van het uitzicht op de vuurtjes die zo nu en dan worden aangestoken in het park door de nomaden. Blijven een uurtje zitten als ook wij afdruipen naar bed. S’ochtends vroeg op, zonder ontbijt de auto in. Het ontbijt in de auto bestaat uit een enkele cracker. We halen onze gids weer op en gaan het park in op jacht naar olifanten. We zien weer allerlei soorten dieren bij de waterpools. Rijden naar het oostelijk van het park, waar we vanaf een heuvel op verre afstand dus een hele grote groep olifanten zien. Aan de horizon zijn het echter alleen maar grijze stippen en jammer genoeg kunnen we niet dichterbij komen omdat we niet van de weg af mogen. We rijden door naar een andere waterpool, hier komen we studenten tegen( andere nationaliteit) die s’ochtends olifanten van dichtbij hebben gezien plus nog een leeuw. Terug rijdend stopt onze auto naast die van een tegenligger. Er wordt in het lokale dialect overlegd en al gauw blijkt dat ze het over olifanten hebben. Ons busje draait van de weg en rijdt door het hoge gras en slecht terrein richting één van de twee groepen olifanten. Onze gids en chauffeur zijn gespannen , want worden we ontdekt dan zijn ze hun baan kwijt. Even erbij zeggen dat dit wel hun eigen idee was. De rit naar de olifanten is onbeschrijfelijk we worden alle kanten op geslingerd en een nieuwe attractie voor een pretpark is volgens mij geboren. Nader de groep met een snelheid van 10 kilometer per uur en de vage grijze stipjes worden groter en groter tot dat we uiteindelijk olifanten kunnen onderscheiden zonder verrekijker. Op zo’n 150 meter stoppen we en klimmen om het dak van het busje om foto’s te maken van de zeer grote groep olifanten die ons totaal niet heeft opgemerkt of gewoon niets van ons aantrekt. De groep wordt geschat op zo’n 120 tot 180 dieren, veel kleine dieren zitten erbij, maar ook zeer grote bullen. Dit is echt weer zo’n moment waarop je achteraf denkt, whao dat is waarom ik naar Kameroen ben gegaan. Na een aantal minuten stappen we weer en rijden terug naar de weg, onze gids opgelucht dat niemand ons heeft gezien, wij blij met het avontuur. Terug rijdend langs verschillende waterpools zien we nog liggende giraffen, veel antilopen en veel soorten vogels. Rond een uurtje of 12;00 gaan we richting uitgang, hier betalen en bedanken we onze gids. We gaan wat eten in het restaurant, blijkt dat we een lekke band hebben, die gemaakt wordt door onze geweldige chauffeur. Nemen wat kouds te drinken plus een bord patat. We kijken nog even bij de souvenirkraampjes en gaan dan terug naar de auto. De terugweg duurt zo’n twee uur en we worden netjes afgezet bij het CEDC. Bedanken onze chauffeur hartelijk en geven hem een flinke fooi voor een zeer betrouwbare rijstijl.
Tot hier ons uitstapje naar WAZA.


De week die we doorgebracht hebben in maroua is werkelijk om gevlogen. Elke dag gegeten bij Amos. Weer overheerlijk, wat kan die man koken. Daarnaast veel en hard gewerkt aan verslagen voor onze begeleiders. Poep uitspoelen was niet het meest leuke werk van deze week. Wat een geur, echt vies, maar zoals alles, alles went. Uiteindelijk is het belangrijk om haren te vinden in de stront, die kunnen we onderzoeken in Nederland onder een microscoop om te bepalen van welk dier het afkomstig is. Ook veel inkopen gedaan voor de veldperiode, maar we hebben ook geshopt naar souvenirs en stoffen. Monique en Pauline laten al een traditionele afrikaanse jurk vervaardigen. Ik heb nog niet de juiste stof gevonden hiervoor. Daarnaast veel internetten om de stukken en foto´s op mijn site te zetten en contact te onderhouden met vrienden, kennissen en familie. Het slapen in Maroua was echt niet te doen, ik sliep echt niet, zweette elke dag weg, zelfs met ventilator aan. Maar ook dat hebben we weer overleefd. Barbara is naar Nederland, nog wel dingen kunnen overleggen voor het onderzoek. Krijg er een extra gids bij als monique weggaat. En we leren nog een Nederlandse oud-student kennen, genaamd Daniël, die nu werkt in Kameroen. Werkt voor de VN , iets met voedselbronnen , en heeft drie jaar geleden ook stage gelopen via het CEDC. Heeft in Wageningen gestudeerd, we eten met hem bij Amos. Hebben nu een slaapadres al we terug gaan in Yaoundé.Tot zover Maroua.

De dag begon heerlijk vroeg, opstaan om 5:00 om de laatste dingen in te pakken. Je tas inpakken gaat toch het best op het laatst, dan zijn ook alle kleren gedroogd, etc. Zetten alles op de gang en maak nog even mijn kamer aan kant. Daarna alles naar beneden, waar we ruim op tijd klaar staan. Dus ontbijten, wat bestaat uit een paar crackertjes en een handjevol muesli. Het is 6:00 en het wordt 6:30 als er nog niemand op komt dagen. Ralph belt op, hij blijkt ziek te zijn, koorts. Komt vaak voor bij deze hoge temperaturen. De dames moeten nu alleen naar Lagdo om daar verkennend werk te doen. Onze chauffeurs zitten al bij de ingang, maar kunnen nergens naar toe omdat zij de sleutels van de auto’s niet hebben. Deze zijn in handen van Maurice( hoofd van de garage) en hij komt standaard te laat. We gaan er maar bij zitten, Monique merkt dat de achterklep open is en wij gaan alvast inladen. Stephen rijd voorbij , maar er kan geen hoi of dag vanaf, behalve dan tegen Pim. Om een uurtje of 8:00 komt Maurice aankakken. Gaat nog even lekker staan te roken. In de tussentijd heb ik al kennisgemaakt met Salie en die zijn voorschot gegeven voor deze periode. Hij kijkt nog even de auto na en we kunnen gaan. Worden uitgezwaaid door iedereen. De hippodames moeten naar Ralph nog toe, wij gaan al richting Garoua. Salie rijd totaal anders dan Stephen, rustig en niet gevaarlijk. Bern nu al blij met de ruil. We rijden zelfs zo langzaam dat we na een tijdje worden ingehaald door de andere dames. Salie gaat nu ook wat harder rijden en blijft mooi in het spoor van Hamidou. Komen langs weer drukke dorpjes, omzeilen geiten en koeien die zomaar oversteken. Val halverwege in slaap. Betalen 500 cfa bij de tolpoort, wat bestaat uit niet meer dan een houten tak. De weg wordt gelijk weer slechter. Staan kinderen die aangeven dat ze de weg aan het opvullen zijn met zand/aarde. Vrachtwagens die weer stuk aan de kant van de weg staan, waarvoor wordt gewaarschuwd door takken op de weg te leggen. Rond een uur of 11:00 zijn we in Garoua. Rijden hamidou achterna en komen zodoende bij de bakker en supermarkt. De auto wordt gelijk weer omringt door kindertjes met bakjes en handelaars die goederen willen verkopen. In de bakkerij kopen we een aantal broodjes, waaronder ik een broodje hamburger. Erg lekker!!! Eet hier in Kameroen geen vlees en gaat me eigenlijk goed af. Maar denk niet dat ik Nederland vegetariër wordt. Daarvoor mis ik teveel een balgehakt en een kroket. Dat ik minder vlees zal gaan eten staat voor mij als een paal boven water. Gaan verder naar de supermarkt waar we nog de laatste boodschappen halen. Hierna nemen we afscheid van de hippodames die richting Lagdo vertrekken, zien ze over twee dagen weer terug. Ralph heeft trouwens nog steeds niet Thommo weten te bereiken voor het paspoort en de vliegtickets van Monique. Vullen alle tanks en bidons met benzine en gaan op pad. Rijden door naar Benoué. Doen er ruim twee uur over om het park te bereiken. Het is wel erg bewolkt en grijs aan het worden. Bij Banda wil er weer iemand meerijden en gaat gewoon op het dak zitten. Dit gaat dus echt niet, alleen wij mogen op het dak zitten in het park. We zeggen dus een keer nee, moet ik echt een keer vaker doen. Het park is veel groener geworden sinds we er voor het laatst waren. Rijden lekker door, maar zien weinig dieren. Dan zien we het vertrouwde wachthuisje opdoemen en dan weet je we zijn aangekomen bij het kamp. Stoppen en worden gelijk opgewacht door hele kudde.Laden alles uit voor Bello, die monique gaat zoeken. Iedereen vraagt wat er gebeurd is met Stephen, we zeggen maar dat er een roulatiesysteem is ingesteld. Handen schudden met vele mensen. Zien dan opeens onze gids Bouba. Leggen uit en vragen of hij een gids kent die Joseph kent. Deze blijkt ergens anders te werken. Hij denkt dat we hem gaan vervangen. Gelukkig kunnen we uitleggen dat we een vervanger zoeken om de plaats in te nemen van Monique. Bij de receptie sleutel ophalen en lijstje in vullen. Krijgen een nieuwe boukarou) meestal de boukarou van Ralph en Barbara). Erg groot en luxe, ik neem en krijg het twee persoonsbed. Al de bagage uitladen en douchen maar. Klamboe ophangen en genieten van het uitzicht om weer terug te zijn in Benoué. De rivier staat nog droger dan voorheen, maar met de grijze lucht in aankomst zal deze spoedig weer aangevuld worden. Eten met Pim, en genieten weer van de Bellosaus(na 1 week is het niet meer lekker). Pim gaat morgen mee naar Gamba om vanaf daar te beginnen met zijn werk. Gaan naar de boukarou en genieten nog even van de elektriciteit.

De volgende dag begint alweer lekker vroeg. Staan op om 5:00 en gaan dus weer in het donker naar het ontbijt. Het is toch wel weer even wennen om vroeg op te staan. Slaap sowieso hier beter dan in het hete Maroua. We ontbijten met Pim, laten de auto voorrijden om de spullen voor de cameraopstelling op te halen. Onze chauffeur heeft ook onze gids en iemand anders meegenomen. Blijkt dat dit onze nieuwe gids wordt, genaamd Bello. Bekende naam, maar hij is wat groter en heeft eerder ook al gewerkt met Nederlandse studenten. Laden alles in en net als we willen vertrekken komt Abdullai naar ons toe. Hij vraagt of we zijn vrouw willen meenemen. Hierover hadden Monique en ik het net gisteravond gehad. We zeggen dat we niemand mee mogen nemen meer. Nu begint Abdullai( hoofd gidsen) dingen te zeggen, die ik niet helemaal versta, maar het komt neer op dreigen. Dus uiteindelijk geven we toch toe, maar we gaan wel Ralph bellen in Gamba. Wij installeren ons op het dak om te oefenen met het herbivoortellen met onze nieuwe gids en onderweg ook de lintjes/vlaggetjes te bekijken of deze er nog allemaal hangen. Bello is erg enthousiast met het spotten van dieren. Houden zo!!! Hangen wat vlaggetjes op, die verdwenen waren. Maar na een stuk of 20 segmenten gaan we harder rijden om op tijd in Gamba te zijn voor het vlees. Kijken wel onderweg welke vlaggetjesnummers er nog hangen en welke niet. Zien weer veel kobs en wat bavianen. Bij Banda gaan we van dak af en stappen in de auto. Monique probeert Ralph te bellen, maar krijgt deze niet te pakken. Op de weg naar Gamba komen we weer bavianen tegen bij de brug over een zijriviertje van de Benoué. Hier worden ze gevoerd door toeristen en ook door de lokale bevolking. Even rondgelopen op de markt in Gamba op zoek naar kettingen en stoffen, maar we zijn veel te vroeg. Pim onderhandelt met een man voor colabonen. Die eten voornamelijk de mannen hier, schijnt potentie verhogend te zijn en sekslust opwekkend te zijn.Leuk om te weten. Pim neemt er een stel mee voor de nomaden die er erg van houden. Wij hebben trouwens die noten ook wel eens geprobeerd. Smaakt erg bitter en wat er lekker aan is , is voor mij een vraagteken. Brengen daarna Pim weg naar zijn slaapplaats( huis van zijn gids), omdat ons vlees nog niet gearriveerd is. Worden gelijk onthaald door kindertjes, wensen Pim succes en gaan daarna weer richting de markt. Lopen richting vlees, hier zijn net een geitje aan het slachten, getuigen het hoofdje van het arme beestje. Kopen onze ingewanden en twee stukken met been. Als ook onze gidsen al hun inkopen hebben gedaan kunnen we weer gaan. Terug in het park, stoppen we bij de juiste vlaggetje waar we de eerste camera willen ophangen. Maar we zijn bepaalde spullen vergeten waardoor het opzetten van de camera’s nog geen zin heeft. Dus we besluiten het schema om te gooien en morgen 10 cameraopstellingen te doen plus het vlees neerleggen. Wordt dus een lange dag morgen. Nu checken we alle vlaggetjes en hangen er nieuwe op als het nodig is. Ook bekijken we of er bepaalde gedeelte van het park recentelijk in de fik is gezet. Dit is weer belangrijk voor het bepalen van het habitat. Monique had Ralph nog te pakken gekregen, maar nog geen nieuw nieuws over haar paspoort. Komen op de terugweg naar het kamp nog de gids van Pim tegen met de motor. Deze hapert weer, onze chauffeur kijkt er naar en hij doet het weer. Gelukkig!!!. In het kamp doen we voor de rest weinig. Beetje slapen, lezen, naar de rivier lopen om te kijken hoe laag het water staat.Begint erg bewolkt te worden en we horen het gewoon onweren in de verte voelen zelfs één tot twee druppels. Wordt gelijk een stuk kouder. En dan is het al weer tijd om te eten. Vandaag pasta met een heerlijke salade. Met als toetje beschimmelde bananen. S’avonds nog even werken bij licht van de lamp.

Vannacht heeft het gedonderd en gebliksemd in de verte, maar het klonk ook wel erg dichtbij. Mijn telefoon die tegenwoordig als wekker, moet nog even wennen aan het melodietje om wakker te worden. Kleden ons aan en gaan met bleke kopjes richting ontbijttafel. Eten muesli en cornflakes. Iedereen is goed op tijd . Laten de auto weer voorrijden om alle spullen voor vandaag op te halen,ditmaal wel alles bij ons. We beginnen dicht bij het kamp. Het uitzoeken van de locaties neemt zoals gebruikelijk het meeste tijd in beslag. Moet twee mooie bomen hebben op een afstand van 3 tot 5 meter. De eerste cameraopstelling is ook uitproberen hoe weer alles werkt en wie wat doet vandaag. Het opzetten duurt 20 minuten en we testen ook of er wat gebeurt als er door de lichtstraal wordt gelopen. Het werkt en we kunnen verder. Zien onderweg naar de tweede plaats giraffen, zelfs een kleintje , echt mooie dieren. Zoals verwacht gaat het meeste tijd zitten in het uitzoeken van een goede locatie. Het opstellen gaat steeds sneller. Bello en Bouba bevestigen de camera’s . Monique en ik doen de kastjes en touwtjes. Bello maakt een kuil, Bouba hakt takken en gras weg die in de weg staan en Bello bedekt de draden met aarde. Dit gaat dus nog 8 keer zo door en we werken lekker door. We doen iets meer dan drie uur over het opzetten van alle camera’s , wat werkelijk waar een nieuw record is. Voorheen deden we er twee dagen over. Aan het einde draaien we om en houden we even pauze. Monique belt Ralph weer. Ditmaal heeft ie goed nieuws over haar paspoort en vliegtickets. Thommo(de man van de kluis) is gelokaliseerd en komt richting maroua. Morgen zal er iemand met de bus naar Banda worden gestuurd met de spullen van Monique. Wij moeten daar wachten om de persoon daar af te halen en eventueel door te reizen naar N’gaoundere waar we monique diezelfde dag nog op de trein proberen te zetten.
Na de pauze van een kort kwartiertje gaan we hard door. Monique trekt het vlees achter zich naar de camera’s. Ik schrijf alle gegevens van de camera’s op, richt ze goed en zet ze aan. Bouba bevestigt het vlees en Bello staat er eigenlijk maar bij te kijken. Het gaat erg snel en halverwege komt de auto van de hippodames langs die terugkomen uit Lagdo. Daar hebben ze weinig nijlpaarden gezien, maar ze hebben er verbleven in zeer luxe boukarous met 24 uur werkende airco’s. Bij het meer( Lagdo) was het wel een stuk heter dan in Benoué. Zij gaan naar het kamp, wij gaan nog even door met werken. De tseetsee hebben ons weer gevonden en het zweet loopt met straaltjes langs mijn lichaam. Na 2 uur hard werken zijn we ook hier mee klaar en kunnen we terug naar het kamp om een douche te nemen. De andere dames zijn ook al geïnstalleerd en hebben een boukarou tegenover ons. Lezen wat, praten wat en dan is het al weer tijd voor het avondeten. Laten het ons welgevallen al moeten de andere meiden duidelijk weer even wennen aan de kookkunsten van Bello. Na het eten , lekker lang aan tafel blijven zitten. Wan morgen gaat Monique waarschijnlijk weg. De andere meiden gaan morgen ook mee, blijkt dat de motor van Pim weer stuk is en hun chauffeur naar Gamba moet om deze te bekijken. Dus we gaan met zijn alle morgen naar Banda. Even de airco aan in de boukarou en nog wat dingen uitwisselen met Monique. Daarna vallen we moe in slaap.


De volgende dag kunnen we rustig wakker worden. De hippodames zijn al aan het werk, als wij opstaan.Monique ruimt de laatste spullen in haar koffer. Ik krijg nog wat spullen van haar die ze niet meer zal meenemen naar Nederland. Ontbijten om 7:00 en gaan dan zitten niksen in de boukarou. Om een uurtje of 9:30 zijn Vanessa en Pauline weer terug en kunnen we nadat ze zich hebben omgekleed naar Banda gaan. Hun auto plus chauffeur gaat ook. Tijdens het voorbijrijden van de auto , worden er wat traantjes her en der weggepinkt. De koffer plus alle andere spullen van Monique gaan in de auto. Natuurlijk rijden we ook nog even langs de eettafel en het dorp. Weer een heel afscheidscomité. Nemen alle plaats op het dak van de auto om nog één keer het park te bewonderen vanaf het dak van de auto. We zien maar een aantal kobs, maar daarentegen zijn de tseetsee vliegen erg actief. Ze moeten met name Vanessa en mij hebben. Pauline is volgens mij immuun voor die dieren, wordt nooit of nauwelijks gestoken. Na een klein uurtje komen we aan het einde van de weg en bij Banda. Hier houden we wacht, Monique belt Ralph om te vragen hoe laat die man met de documenten zal aankomen. Blijkt dat Ralph, Salamon heeft gestuurd en hij heeft de bus genomen van 9:00 wat betekend dat hij op zijn vroegst 14:00 in Banda is. Dat wordt lang wachten. De matras wordt van het dak gehaald en het wachten kan beginnen. Pauline krijgt een berichtje van Pim dat zijn motor weer goed werkt en dat Hamidou(chauffeur hippodames ) niet meer nodig is. Zij weten nu ook niet meer wat ze gaan doen, ze hoeven niet mee naar N’gaoundere en ze kunnen nu ook vanmiddag gaan werken. Maar we blijven gewoon met zijn alle wachten op Salamon die moet aankomen met de bus. Er komen vele busjes en vrachtwagens langs. De matras is niet echt comfortabel voor vier personen, dus ik ga maar op de bank in de auto liggen slapen. Het is heerlijk heet aan het worden en de zweetstraaltjes lopen weer aan alle kanten langs je lichaam. Om 13:00 besluit Hamidou alvast naar Gamba te rijden om daar Salamon op te wachten. Wij slapen, hangen, lezen en vervelen ons verder. Onze chauffeur(Salie ) is gaan liggen onder een mangoboom bij het dorp. In het dorp houden ze een theepartijtje( bijeenkomst van personen ) die wel een aantal uren doet. Veel kinderen zitten ons de hele tijd aan te kijken en roepen om de 5 minuten Nassara(blanke). Andere kindertjes vermaken zich met een spelletje met elastieken. In de dorpen vormen de mangobomen voor mij het middelpunt. Zij geven schaduw en ze zitten vol met vruchten. Deze worden dan hier ook gretig gegeten en op verschillende manieren uit de boom gehaald. Kinderen klimmen de boom in om ze te plukken. Ouderen gebruiken een soort stok met zaagje eraan om mango’s uit de bom te krijgen. Het wachten gaat onverminderd door . We hadden niet verwacht zolang te moeten wachten, hebben weinig water en eten meegenomen. Breken maar het mueslipak van Monique aan. Om 15:45 komt er een busje langs, waar wij niet erg opletten omdat het niet de goede maatschappij is. Verwachten een busje van Touristique express. Busje stopt en daar komt Salamon. Monique helemaal blij met dat ze eindelijk haar papieren heeft. Bellen Ralph op om te vragen of het nog wel zin heeft om naar N’gaoundere te gaan. Het duurt 1 en 15 minuten om daar naar toe te komen en moeten dan nog de treinkaartjes ophalen bij een man die staat te wachten met een kaartje voor Monique. Het terugbellen door Ralph duurt wel 15 minuten. In die tijd besluiten wij al dat Monique beter morgen kan reizen met de trein. Moeten zelf de man opbellen om hem te vertellen dat het niet gaat lukken om het vandaag te halen. Vanessa krijgt hem aan de lijn en hij is erg boos dat we vandaag niet komen. Willen Hamidou bellen om te zeggen dat we terug gaan naar het kampement en dat de papieren al zijn gearriveerd . Natuurlijk krijgen we hem niet te pakken. Nemen Salamon mee en rijden naar Gamba. Hier vinden we Bouba en Hamidou die hier staan te wachten. Wij kopen nog wat pinda’s om ons even misselijk te eten vanavond. Salamon probeert weer een busje terug te nemen naar Garoua. Willen net vertrekken als we Pim met gids tegenkomen. Even bijkletsen en weer afscheid nemen. Rijden terug naar het kamp als het net gaat regenen. Echt mooi, om regen te zien en te verkoeling ervan mee te maken. Het is zoiets allerdaags in Nederland, dat je er al helemaal niet bij stil staat. Terug in het kamp zijn er natuurlijk vreemde blikken van iedereen omdat ze niet verwachten dat we zouden terugkomen met zijn vieren. Monique hangt niet meer haar Klamboe op voor die ene nacht en is natuurlijk erg gespannen van alles van wat er gebeurd . Eten met zijn vieren, na het eten nog even napraten en dan naar bed moe van een lange hangdag. Regent en stormt erg vannacht.

De volgende morgen ontbijten we gelijktijdig met da andere dames. Maken foto’s met alle gidsen, chauffeurs en kok. Hierna nemen Pauline en Vanessa afscheid van Monique. Zij vertrekken naar het noorden. Wij gaan nog een sporentelling doen. Maar door de regen van gisteren zijn er weinig afdrukken te zien en besluiten we na 30 segmenten verder te rijden naar Banda. Zien nog een paar giraffen onderweg. In Banda gaan we in de auto zitten en nemen we de kratten van Bouba weer mee. De reis naar N’gaoundere verloopt voorspoedig zonder problemen. We moeten langs veel vrachtwagens. En ontwijken zo nu en dan een overstekende geit of ezel. Rond een uur of 9:00 komen we aan in N’gaoundere. Het is niet al te druk bij het station. Het loket schijnt pas open te gaan om 10:00. Dus monique blijft zitten wachten. Ik bel even naar huis. De gidsen lopen wat rond en de chauffeur blijft in de auto zitten. Veel mannen die weer naar je kijken. Om iets voor tienen sluit ik mij aan bij de rij waar Monique in staat. Een rij kan je het noemen. Er staan vijf personen en monique is als tweede aan de beurt. Om 10:00 gaat het loket open en al snel is ze aan de beurt.De trein vanuit Yaoundé komt op tijd aan, veel drukte en geduw. Veel dragers die tassen willen dragen. Ze laat het paspoortkopie zien en heeft binnen no time een kaartje voor de trein. Een couchette, gedeeld met drie andere. Er is een last van haar afgevallen en ze voelt zich gelijk niet lekker. De spanning komt er duidelijk uit. Besluiten om wat te gaan drinken. Als we aankomen bij het restaurant gaan de gidsen en chauffeur er plotseling vandoor. Terwijl we ze net wilden uitnodigen voor wat te drinken. Bestellen wat te drinken en gelukkig gaat de t.v ook aan . Anders wordt het een lange wacht, moeten wachten tot 17:00 voordat Monique op de trein kan worden gezet. Monique gaat steeds meer achteruit. Van een beetje misselijkheid, wordt het steeds erger. De gidsen en chauffeur komen terug en bestellen ook wat te drinken. Al kan ik nou niet zeggen dat ik die houding van ze ten opzichte van de serveerster kan waarderen.
De gids en chauffeur gaan er met de auto vandoor om wat boodschappen te doen voor het dorp. Er komt een busje aan bij het restaurant met toeristen. Wij denken al gelijk dat het Hollanders zijn en houden onze mond. Zij denken hetzelfde en al gauw praten we over van alles. Is een Nederlands echtpaar met een Frans echtpaar. Man werkt in Douala voor een ijzerbedrijf. Komen uit Vlissingen en willen nu wat zien van het noorden van Kameroen. Gaan morgen naar Benoué. Nemen afscheid en gaan richting bakker om wat broodjes te halen en de tijd te doden. Monique voelt zich steeds minder, de supermarkt halen we niet eens, gaan gelijk weer terug naar het restaurant. Onze auto komt terug en we besluiten een eindje te gaan rijden. Bouba moet nog geld afgeven aan de zoon van Abdullah(hoofd gidsen). Werkt in het ziekenhuis, dus wij hiernaartoe. Best een mooi terrein. Monique probeert wat te slapen op de bank van de auto. Ik wordt voorgesteld aan de zus van de moeder van Bouba die werkt in het ziekenhuis als verpleegster. Aardige goedlachse vrouw. De jongen is niet vindbaar. En na een klein uurtje gaan we terug naar het restaurant om wat te eten. Wil de gidsen en chauffeur uitnodigen voor wat te eten. De gidsen zijn er al weer vandoor en Salie eet liever Couscous ergens anders. Monique blijft ziek liggen in de auto, dus dat wordt in mijn eentje eten. Lekker gezellig!!!. Als voorgerecht brood met boter, wat heerlijk om weer boter te proeven. Als hoofdgerecht steak met friet. Erg lekker. Gidsen zijn weer terug , maar nemen niets. Ga hierna nog wat inkopen doen bij de supermarkt waarna we besluiten om rustig naar het station te rijden.Hier wachten we anderhalf uur rustig af. Veel mannen die water willen verkopen, dragers die de koffer al willen dragen. Gelukkig regelt Bouba gelijk één gids. Salie haalt nog wat spullen en gaat ook nog even bidden met de andere mannen. Regent heerlijk, wat een verkoeling, het is de hele dag al lekker.Het wordt steeds drukker en er komen ook steeds meer busjes aan. De dragers haasten zich naar elke busje, taxi en auto. Om iets over vijven is dan het moment dat de passagiers de trein al in mogen. Bouba en Bello plus de drager gaan met Monique mee. Neem afscheid en wacht geduldig af in de auto. Wat een chaos. Gidsen komen terug met het bericht dat ze goed gezeteld is in haar kamer. Wij gaan er snel vandoor om voor het donker in het park nog aan te komen. In het donker mogen de chauffeurs niet meer rijden buiten het park. Bel Monique nog even en krijg te horen dat ze tijdens het wringen bestolen is van haar portemonnee. Maar voor de rest heeft ze een bed en kan ze slapen. De terugweg verloopt rustig. Salie zet er flink vaart achter. In de verte dondert en bliksemt het al. De kleurenschakering van de zonsondergang zijn echt schitterend. Aangekomen bij het park regent het gewoon. Zien geen dieren en ben blij als we rond 20:00 weer terug zijn in het kamp. De dames zitten nog aan de eettafel, vertel het verhaal en eet nog wat koude pasta met yams. Hierna naar bed, ben erg moe. Maar Monique is op weg naar huis.

De nacht verloopt rustig, aan het opstaan in mijn eentje moet ik nog wel even wennen. Heb van haar bed al mijn klerenkast gemaakt. Het lopen naar de eettafel en het eten in je eentje zal ook wel wennen na een tijdje. We hebben altijd Bello( de kok) die je naar je kijkt terwijl je eet. Vandaag gaan we alsnog afdrukken proberen te tellen van Buffle Noir. Dit maal gaat het een stuk beter. De plassen van de regens zijn een beetje opgedroogd, waardoor de afdrukken in de modderige stukken beter te zien zijn. Zien een aantal afdrukken van de leeuw en hyena. Heb eindelijk ook het hartebeest op de foto. Zijn nu grote groepen hartebeesten langs de weg, maar natuurlijk mis ik weer de kans om het everzwijn op de foto te nemen. Je kan ook niet alles hebben. De tseetsee zijn weer op volle oorlogssterkte aanwezig. Gelukkig worden we allemaal gestoken en lastig gevallen door dit irritante beestje. Bello( de nieuwe gids) is kampioen in tseetsees slaan. Heeft elke keer er wel weer één te pakken. Uiteindelijk lachen we er maar om . De tseetsees winnen deze ronde. Ondanks dat Salie traag rijdt zijn we toch al vroeg klaar met het tellen. In de auto en weer terug naar het kamp. In de auto zitten ook tseetsee’s . Ditmaal is de slag voor ons, met behulp van een latje pletten we alle tseetsee’s tegen de ramen. Ziet eruit als één groot bloedbad. Om 8:45 zijn we al weer terug in het kamp. Lekker lange dag!!!!!. Wordt afgezet bij de boukarou. Spreek de tijd af voor morgen en wens alle een goede rust( bon repos). Hierna snel de pyjama aan en nog proberen te slapen. Ben toch nog aardig moe. Om 11:45 wakker gemaakt door Pauline, de pannenkoeken zijn gearriveerd. Aankleden en in hun boukarou de pannenkoeken opeten. S’middags doe ik voor de rest ook weinig. De hippodames werken wel vandaag s’middags. Veel hangen, lezen en puzzelen. Er zijn toeristen, het Nederlandse echtpaar, die ik gisteren ben tegengekomen in N’gaoundere. Praat wat met de vrouw, hun auto heeft pech en veel zullen ze vandaag niet meer zien. Neem de vrouwen( Nederlandse en Franse ) mee naar de Hippopool dicht bij het kamp. Om ze toch nog wat dieren te laten zien. Leg ze wat algemene dingen uit en vertel ze wat over ons werk in Benoué. Na een kwartier zijn we weer terug en ga ik lange mouwen aandoen omdat het muggentijd wordt. Ibrahim komt naar mijn toe of hij gas kan lenen voor de generator. Hij heeft een mannetje erop uitgestuurd maar die is nog niet terug en met toeristen moeten ze wel elektriciteit hebben, zij betalen er goed voor. Ik geef Salie de leiding hierover, ook om later te kijken dat het weer wordt aangevuld. De hippodames zijn blijkbaar al doorgereden naar de belboom. Ga alvast naar de eettafel, de dames volgen een kwartier later. Deze halen nog wat water in het restaurant en we worden bijna nog uitgenodigd door het Nederlands echtpaar om wat te komen mee-eten. Hebben vanavond pasta van Bello. En gratis grote vliegbeesten erbij. Echt heel veel. Niet meer leuk.Terug lopend naar de boukarou zijn er nog steeds veel beesten. Zeggen slaap wel en gaan ieder naar een ander boukarou. Even later kloppen de hippodames op mijn deur. Hun hele boukarou zit onder de insecten. Hebben insectenverdelger gesprayd en moeten een kwartier wachten totdat deze werkt. Ondertussen douchet Pauline maar bij mij. Ik heb nergens last van een paar kleine beestjes. Lachen er gelukkig om, leven gaat toch door. Het zijn maar insecten. Na een goed half uur kunnen ze terug, hopend dat alles dood is. Ik tik nog even door op mijn laptop, er is lang elektriciteit dus even gebruik van maken. Ga rond 21:30 slapen.

De eerste keer herbivoren tellen vandaag zonder monique, maar met twee gidsen. Vandaag vroeg opstaan. Heb gisteravond twee huisgenoten ontdekt, twee vleermuizen die tegen het gaas in de ramen zitten. Echt leuke beestjes. Het opstaan verloopt eigenlijk redelijk goed. Spullen gisteravond klaar gezet, dus alleen nog maar aankleden. Het lopen naar de eettafel verloopt ook zonder gestruikel over wortles van bomen. Het ontbijt verloopt stil, luister naar de verschillende geluiden van vleermuizen en vogels. Zo nu en dan het geblaf van bavianen. De gidsen en chauffeur zijn ruim op tijd. Rijden naar de andere kant van het park en zien onderweg alleen wat vleermuizen opvliegen. Ik val bijna in slaap, maar weet me net nog wakker te houden. Om 5:45 zijn we aan de andere kant. Salie bid nog even voordat we gaan beginnen. Zitten dus met zijn drieën op het dak. Het is even wennen, ik schrijf nu alles op en moet beide kanten in de gaten houden. Ook hebben de gidsen het begrip stilte nog niet helemaal begrepen. Praten heerlijk in het Foulfoudé over koetjes en kalfjes. Daarnaast hebben ze ook nog niet begrepen dat ze moeten kloppen als ze een dier zien, nu roepen ze hard de naam van de soort op. De auto rijdt ondertussen verder, ik zie het dier niet en heb geen flauw idee waar deze zich bevindt laat staan wat hij doet. Gelukkig snappen ze het snel en gaat het kloppen ook steeds zachter. De tseetsee vinden ons nu nog eerder als gisteren. Die dieren zal ik dus echt niet missen als ik weer terug ben in Nederland. Sla je twee vliegen van je arm af zit er weer één lekker in je hand te prikken. En zo gaat het twee uur door. Bello wordt ook flink gepakt. Dus we vormen een team om ze te verjagen. Bello is kampioen tseetsees doodslaan , heeft na dit ritje er wel 20 doodgeslagen. Voor elke dooie komen er weer drie terug!!!!!Zien veel kobs en duikers( kleinste antilopensoort in het park). Duikers blijven vaak stilstaan als ze de auto horen, doen alsof ze een struik zijn, ze kijken je dan met hun kraaloogjes aan waardoor je weer smelt. Duiker bij het oogcontact weg en sluipen weg. Om 8 :00 al terug. Pyjama dus weer aan en lezen, slapen en niets doen dan maar weer. Om 12:00 pannenkoeken eten, komt Hamidou opeens naar ons toe,. Mijn auto is dus kapot, de v-snaren(weet dit niet zeker) zijn versleten. Moeten nieuwe worden gehaald. Hippodames stemmen ermee in dat Hamidou met hun auto naar Garoua gaat om nieuwe te kopen. Heb wel even de pest in, omdat het erop lijkt dat het weer ouderdom is. Waar de garage van het CEDC op had moeten letten. Hamidou vertrekt met geld wat we hem hebben gegeven. De namiddag doen we dus ook weinig. Veel hangen, puzzelen, lezen en tikken. Nog wel gaan lopen met Bouba. Lopen een blokje om naar de belboom. Bel hier naar huis. Terug in het kamp nog even douchen en weer eten. Olielamp aansteken, zijn nog steeds veel insecten. Het avondeten is erg lekker. S’avonds muziek luisteren vanaf mijn laptop. En vroeg gaan slapen, nadat de stroom uitvalt.



De dag begint weer vroeg 4:10 opstaan, ik zet tegenwoordig mijn telefoon en heb weinig zin deze kapot te gooien omdat ie afgaat zo vroeg. Met behulp van mijn hoofdlamp vind ik mijn kleren en kleed mij aan. Ik loop naar de eettafel met mijn bagage, ben natuurlijk weer wat vergeten, weet alleen niet wat. Eet wat cornflakes en drink een beker chocolademelk. Bello komt ook nog langs om te vragen of er nog hout wordt gehaald voor het avondeten. Hoor om 5:50 het geluid van onze auto en ben opgelucht dat deze het weer doet. De gidsen komen ook tevoorschijn uit de duisternis en we kunnen vertrekken naar de andere kant van mijn onderzoeksweg. Onderweg zien we letterlijk alleen de duisternis van de nacht. Geen dieren jammer genoeg, val nog even in slaap. Dan begint de horizon van kleur te veranderen. Rond iets voor zessen beginnen we met werk. Sporen/afdrukken tellen, vinden er vandaag er veel en de tseetsee is ook weer goed van de partij. Vinden onderweg ook nog enkele uitwerpselen, dus ook op dat vlak is het een goede dag. Ook zien we de vernielingen van de olifanten die vlak bij het kamp voorbij zijn gelopen. We hebben ze net gemist toen we naar de ander kant reden. Maar het is leuk om te weten dat ze weer in de buurt zitten.Zijn om 8:00 weer terug in het kamp, spreek af om 17:00 hout te gaan sprokkelen en te gaan telefoneren. Duik daarna weer in mijn pyjama om een tijdje te gaan slapen en te lezen. De hippodames zijn ook weer terug en gezamenlijk eten we de gebrachte pannenkoeken. De rekening voor de reparatie van de auto valt nog duurder uit dan gedacht, maar dat gaan we toch mooi declareren bij het CEDC.Praten ook over het vertrek van Monique en dat het een gek idee is dat ze nu al weer in Nederland is. De wind neemt s’middags toe en dit betekend meestal storm opkomst. Het grijze wolkendek neemt toe en om 16:00 besluit ik om maar eerder te gaan hout sprokkelen. Gelukkig is Salie( de nieuwe chauffeur) op hetzelfde idee gekomen. Gaan met de auto naar de huisjes van onze gidsen, deze zijn buiten en na enig positief protest gaan ze toch eerder mee om hout te verzamelen. We hakken takken af van omgewaaide bomen, we is niet ik. Ik breng de takken naar de auto en laat het hakwerk met de machete over aan de echte mannen. We verzamelen weer een hele achterbak, ben toch weer verbaasd dat het altijd weer zo snel op is. Onderweg nog even bellen, Bouba wil even met mijn telefoon zijn oudere zus bellen. Moet daarvoor wel mijn krediet opwaarderen en dat gaat als volgt. In maroua heb ik kaarten gekocht voor een bepaalde waarde. Je krijgt een kaartje met daarop een code die je moet openkrassen. Je toets het nummer in en je krediet wordt opgewaardeerd. Ik bel Ralph en mijn oma. Terug in het kamp zijn Pauline en Vanessa buiten om te genieten van de wind en de aankomende regen. Ik ga erbij staan en we vormen een mooi gezelschap. Drie meiden wachtend op de regen, moet toch een gek gezicht zijn voor de lokale bevolking. We maken foto’s en filmpjes van het onweer en genieten van de paar druppels die vallen.De wind zorgt echter wel voor grote schade aan bomen en daken hier. Veel takken die afbreken en de houten grasdakjes vliegen er ook af. Gaan daarna eten en zijn blij dat er vandaag niet al te veel vliegbeesten zijn bij het eten. Daarna terug naar de boukarou en slapen maar.

Vandaag kan ik lekker uitslapen. Om 6: 30 ontbijten, maar ben om 5 uur al klaarwakker. Ga met lamp naar het toilet en schrik me rot als er iets beweegt. Blijkt dat ik een gekko op mijn kamer heb, leuk ik heb gezelschap!!!!! Ontbijt gewoon met daglicht, wat een luxe. Nog even praten met Bello( de kok). Tijdens het ontbijt komt Ibrahim opeens naar met toe en dan weet je al, hij wil iets van me. En ja , er moet weer iemand mee, maar niet zomaar iemand, nee de eigenaar van het kamp. Ik zeg dat het goed is dat ie meegaat naar Gamba, maar terug tijdens het werk is het verboden en kan hij niet mee. Ibrahim zou het overbrengen. We moeten nog wachten op de vrouw van de gids van Pim die ook meegaat naar Gamba. Het valt hier wel op dat de Kameroeneese vrouwen altijd te laat zijn, dit in tegenstelling tot de Hollandse vrouw die bijna altijd op tijd is. In Nederland komt meestal de man te laat. Of is dat alleen mij opgevallen!!!. Onderweg nemen de donkere wolken weer toe en ik ben wel blij dat het gaat regenen want dan hoef ik vandaag de weg niet schoon te vegen. Op weg naar Gamba zien we giraffen en everzwijnen, heb mijn camera niet snel bij de hand en begin het normaal te vinden dat ik alweer te laat ben. We rijden lekker door en al snel zijn we in Gamba. Ik bel naar huis en hoor van Bouba dat ze niet het goede vlees hebben. Daarvan wordt je soms wel erg moe, je zegt wat je wilt en wanneer je komt en dan hebben ze het gewoon niet. Haal dus ander soort vlees, niet de ingewanden van het rund, maar een ander stuk vlees. Kost meer dan anders, maar het is nodig voor het onderzoek. Mijn andere gids(Bello) hoeft vandaag niet te werken en gaat alleen mee om dingen te kopen in Gamba. Ik wil snel weer terug om te kunnen beginnen met het veld werk. En ja , natuurlijk ik had het kunnen weten, de eigenaar van het kamp gaat ook weer mee terug. Ik word er moe van, maar om nou te zeggen dat hij niet mee kan is ook weer gevaarlijk. Omdat ik en de hippodames tegen een goedkoop tarief in het kamp mogen verblijven, dus de man op zijn tenen trappen is geen goed idee. We rijden terug naar Banda, hier laat meneer( de eigenaar, van wie ik de naam kwijt ben) nog even een bidon vullen met benzine. En raad het eens er moet nog iemand mee, die zijn spullen of zoiets heeft gewassen. Dus nog een persoon mee plus veel spullen. Ik ben licht geagiteerd, omdat er verboden is om andere personen mee te nemen terwijl ik werk met de camera’s. Volgende keer gaat er dus echt niemand meer mee, hoge piet of niet. Ik ben dit een beetje zat. Het werk verloopt gelukkig wel voorspoedig, ik sleep met het vlees een geurspoor naar de camera’s. Bouba legt een stuk neer bij de camera’s. Ook moeten we kijken hoeveel foto’s er tot nu zijn gemaakt met de camera’s en of de batterijen op zijn. Daarnaast heeft Ralph gisteren opgemerkt om de camera’s anders te richten, uit de eerste rolletjes die ontwikkelt zijn, zijn leuke resultaten gekomen. Veel verschillende soorten dieren, leeuwen, hyena, luipaard, civet, serval( middel grote katachtige),olifanten, buffels en nog vele andere diersoorten. Maar we hadden vaak ook alleen de achterkant van een dier, door nu de camera anders te richten hopen we meer foto’s te verkrijgen waarop het gehele beest te zien is. Na het opschrijven van alle gegevens en het verrichten van de camera’s , loop ik terug naar de weg met het stuk vlees achter mij aan. Dit herhaalt zicht tien keer, de ene camera is makkelijker te bereiken dan de ander. Bij de één loop je door hoog gras heen , de ander heeft weer een vervelend soort ondergrond waar je wegzakt met elke stap die je zet. Eenmaal in de auto rijden weer verder naar de volgende. De 5 mannen praten heerlijk in het foulfouldé , ik versta er dus weinig van. Na een 3 uur hard werken zijn we terug in het kamp en kan er net een bedankje af van de eigenaar van het kamp voor het geleverde vervoer. Ik loop naar de boukarou, onderweg kom ik de andere dames tegen. We zouden vanmiddag naar Gamba gaan om stoffen te kopen. Zij zijn nog nooit op de markt geweest, dus ik zou hun rondleiden. Ik ga nog even snel douchen en dan vertrekken met hun auto naar Gamba. Vullen eerst de waterbidons, blijkt dat de dochter van hun gids onze bidons staat te vullen.Op de markt lopen we langzaam langs alle kraampjes( vier palen en gevlochten mat als dak) met stof. We onderhandelen er goed op los, maar we zijn wel wat gewend in Maroua met ons souvenirmannetje. We weten mooie stoffen te kopen tegen de helft of minder dan de gevraagde prijs en dan weet je dat je het goed heb gedaan. Kopen ook wat pinda’s en willen net vertrekken als we Pim zien. Hij leeft nog en is in goede gezondheid nog. Zijn interviews met de nomaden in jachtgebied 15 verloopt goed en er zijn nog geen problemen met de motor. We zeggen gedag en gaan er weer vandoor. Zien nog wat hartebeesten. Terug in het kamp even op adem komen en even het verhaal uitlezen dat net spannend begint te worden. Om 18:00 gaan Pauline en ik naar de belboom. Eten s’avonds aardappels met Bellosaus. De toetjes bestaande uit ananas of watermeloen laten we meestal aan ons voorbijgaan, omdat het of aan het gisten is of er ander dingen mee zijn. De hippodames houden bioscoopavond en ik ga slapen, Ben bek af.

De morgen begint voor mij om 5:00, de hippodames zijn dan al aan het ontbijten, ik zoek al mijn spullen bij elkaar en ga op mijn gemak richting eettafel. Er zitten vele mannen bij onze eettafel in de buurt. Het zijn mannen die werken voor het WWF. Deze hebben een gebouwtje in het kamp, dichtbij waar wij ontbijten. Rijden veel rond in het park, maar wat ze uitvoeren is mij onduidelijk. Staat een tafel iets verwijderd van onze tafel en deze wordt ook gedekt voor het ontbijt. Ik eet rustig mijn cornflakes en zwaai naar de hippodames die net vertrekken. Mijn chauffeur is weer eens zeer op tijd, tien minuten te vroeg. Bevestig de matras op het dak en daar komen ook beide gidsen. Het sporen tellen verloopt goed totdat de tseetsee vliegen ons opmerken. Het is opmerkelijk dat ze eigenlijk alleen lastig zijn als je op of in de auto zit. Blijkbaar heeft de snelheid van de auto aantrekkingskracht op dit insect. We zien enkele mooie afdrukken van leeuwen, deze fotografeer ik. Bij segmentnummer 15 zien de gidsen een grote slang over de weg bewegen. Ik stap af en pak mijn camera. Het is een grote slang en heb geen flauw idee welke naam die heeft. We rijden door, als Salie toetert omdat hij Colobus apen in de boom heeft gezien. Moet dit toeteren toch maar even afleren. Verderop zien we nog wrattenzwijnen. Zijn weer snel klaar, op de terugweg nog even de wegvegen met een constructie van bladeren. Het maken van deze constructie is nog nieuw voor Salie en Bello., maar duurt niet veel langer dan normaal om in elkaar te knutselen. Om kwart voor negen zijn we weer terug in het kamp en spreek ik met Bouba af om te gaan lopen in de namiddag. Ik trek mijn pyjama aan en ben blijkbaar in slaap gevallen als ik om 11:45 waker wordt. De andere meiden zijn ook aan het slapen geweest, we eten wat pannenkoeken en ik drink bouillon. Lees daarna mijn spannend boek verder en dan is het al weer tijd om te lopen. Blijkt dat ik vandaag ook gezelschap krijg van de ander gids, niet om gevraagd, maar ach wat maakt het uit. Lopen gedrieën naar het zuiden in de droog staande rivierbedding van de Benoué rivier. Vinden in het begin wat poep in de al bekende latrines. Zien ook dat er recentelijk weer olifanten voorbij zijn gemarcheerd. Komen dorpelingen tegen die aan het vissen zijn in de poeltjes water die nog in de rivierbedding zijn , in één van die poeltjes zitten nu twee nijlpaarden. Lopen verder en zien ook verse afdrukken van buffels. Veel afdrukken,maar geen dieren. Bouba vindt een drol van de leeuw. Die is erg groot en makkelijk te herkennen, al vind je er maar weinig. Lopen dan weer terug richting kamp door bush en gras en vinden weer verse sporen van olifanten. Deze zitten ergens in de bush voor ons, we horen en zien ze alleen niet. We lopen er ditmaal omheen en komen uit op de weg, die terugleidt naar het kamp. In het kamp kom ik Hamidou tegen die zegt dat ze hij met de hippodames een luipaard heeft gezien, die de weg overstak. Joepie, zij zijn weer de eerst, wat een bofkonten. Dus ik op naar hun boukarou, waar ik twee blije meiden tegenkom die verheugd zijn met wat ze hebben gezien. Gelukkig voor mij, ze hebben hem niet op de foto. Ga nog even douchen en dan al weer avondeten. Vanavond yams met spaghetti. De saus is niet echt super en het toetje slaan we maar weer over. Er zijn toeristen en mensen van het WWF. De elektriciteit is dus al vroeg aan en blijft ook erg lang aan staan. Ik maak het later dan normaal en ga pas slapen om 21:45.

Om 4:10 gaat de telefoon, maar ik ben al klaar wakker. Heb de hele nacht geen oog dicht gedaan. Alle spullen bij elkaar zoeken en aankleden maar. S’nachts nog een hyena gehoord en nu beginnen de kikkers ook met geluid te maken. Kom aan bij de ontbijttafel, waar Bello(de kok) net alle ontbijt spullen aan het klaar zetten is. De WWF mannen ontwaken ook en gaan ook ontbijten. Laat de cornflakes me goed vallen en geniet van de sterrenhemel. Om 5:00 zijn mijn chauffeur en gidsen er nog niet. Om 5:05 komt de auto aanpuffen, maar van de gidsen nog geen spoor. Halen ze dus op in het dorp. Bouba is de laatste die aankomt en durft dan ook nog te zeggen dat ik geen tijd had genoemd waarop we zouden vertrekken. Grappenmaker!!!. De tocht naar de andere kant verloopt zonder ook maar één dier te zien. Aangekomen aan de andere kant is het al aan het schemeren. Om 5:55 kunnen we beginnen met herbivoren tellen. Vandaag is echter zo een dag dat je niets ziet. De eerste dertig segmenten rijden we voorbij zonder ook maar één dier te tellen. Ja tseetsee, daarvan zijn er genoeg. Bouba suggereert dat we harder moeten rijden, omdat aan het begin van de weg er op dit moment veel dieren aan het oversteken/ zien zijn. Zeg hem dat we lekker doorgaan in dit tempo, want je kan geen zes methoden te gelijk hanteren . We zijn wel enigszins wetenschappelijk bezig. Volgens mij wil Bouba om 6:30 weer in zijn bed liggen. Zien gelukkig toch nog wat dieren, bavianen, oribi’s roan antilope, etc . Maar wel veel minder dan normaal. Om iets over half acht zijn we al weer terug in het kamp. Weer een nieuw record, maar we hebben niet te snel gereden. Morgen zijn de chauffeur en gidsen vrij, ga dan met de hippodames naar Garoua om boodschappen te doen. Met name de groenten en fruit is na bijna twee weken niet meer goed. Zijn niet blij om te horen dat ze morgen niet hoeven te werken. Ik wil s’middags lopen, Bouba kan opeens niet gaat met de motor naar Banda. Dus ik spreek af met Bello(2e gids) om 16:00. Doe me pyjama weer aan en ga nog even slapen. Ja slapen dat doe ik veel hier. Komt deels door de warmte en voor een ander deel door de soms slechte nachtrust. Om 10:30 zijn de hippodames terug van hun werk. Gaan even buiten zitten en maken een Pringles open , hierna volgen nog pannenkoeken. Aan eetlust dus geen gebrek. Ben na het uitgelezen boek weer aan het puzzelen begonnen. Crypto’s, maar ben bang dat het boekje vrij leeg weer mee terug gaat naar Holland. Gelukkig hebben we ook nog simpele woordzoekers. Om 16:00 ga ik in de richting van het dorp. Heb eigenlijk weinig zin om te lopen, maar om nou te hele dag weer te hangen is ook niet goed. Bello zit al klaar, hij is toch een stuk minder spraakzaam dan Bouba en om nou te zeggen dat ie moeders vrolijkste is. Dan heeft ie een goede aan mij, beschrijf een deel van mijn zelf hierboven. We lopen richting het noorden, langs het vervallen buitenhuis van de oud-president. Lopen een dik kwartier als we aankomen bij de rivier. Lopen hierlangs en zien opeens een varaan(groot reptiel/amfibie, weet ik welke van de twee, erg goed voor een bioloog)die de bosjes inschiet. Bij de hippopool nog even kijken naar de nijlpaarden. De latrines(plaatsen waar hyena’s en civetten hun behoeftes doen)die ik zoek zijn blijkbaar weggespoeld door de regen. Dus we lopen weer via een andere weg terug dwars door het hoge gras, mooie route!!!!, Na een goed uur lopen weer terug in het dorp met geen enkele drol. Kom de gids(Oudou) van de hippodames tegen, maar herken hem eerst niet. Heeft zijn haar afgeschoren en is nu zo kaal als een biljartbal. De dames zijn niet aan het werk geweest. Ga nog even douchen en een was doen. Is al weer etenstijd, vanavond rijst waar we speciaal om gevraagd hebben. Mijn gids(bello) wil blijkbaar mee naar Garoua morgen, probleem is totaal geen plaats en we mogen geen mensen meenemen zover. De hippodames moeten hier ditmaal gelukkig over beslissen gaan morgen met hun auto. Hij hoeft morgen niet mee, halen een tas voor hem op ergens in garoua. Gaan dan weer richting boukarou. Tik nog een tijdje door, heb inspiratie en ga rond een uurtje of 21:30 slapen.

Vandaag staan we zoals gebruikelijk om vijf uur op. Hebben afgesproken met Hamidou om 6 :00 te vertrekken richting Garoua. Ontbijten met zijn alle om 5:30. Vertrekken iets over zessen. De reis door het park verloopt voortvarend zien weinig beesten, maar ach we gaan vandaag naar de stad. Onderweg naar Garoua komen we weer langs de gebruikelijke dorpjes. Passeren fietsers die een bagage hebben zo breed als onze auto. Vaak hout of samengebonden gras balen. Val een aantal keer in slaap en schrik dan weer wakker als we over verkeersdrempels( dos d’ane =ezelsrug) heen moeten. Halen weer vele vrachtwagens in, waarvan je denkt “hoe kunnen die in godsnaam nog rijden” maar hier in Kameroen kan alles. De geiten zoeken de schaduwkant al weer op , ziet ze liggen achter muurtjes, bij bomen, etc. Zwaaien veel naar de mensen , we wachten niet of zij zwaaien, maar beginnen gewoon ermee. In de zijriviertjes zie we passeren zie je een samenloop van mensen die zich wassen , de was doen en /of hun dieren er laten drinken. Na een goede 2 uur rijden vanaf banda bereiken we de voorsteden van Gamba. Moet er nodig naar de w.c. en vra