2e deel enerlaatste periode

Het opstaan verloopt met het nodig kabaal, heb weinig geslapen door de geluiden om mijn boukarou en de drukkende hitte. Er zijn tegenwoordig ook geluiden van kikkers bij gekomen. Dus naast vleermuizen, vogels insecten, olifanten en een verdwaalde brul van een grote carnivoor, nu ook nog het geluid van kikkers. Het ontbijt verloopt in alle stilte, is ook niet zo moeilijk dan denk je dan. Ik zit daar in mijn eentje, maar ach een conversatie met jezelf kan soms ook verfrissend werken. Voor de afgesproken tijd zitten de heren gidsen al klaar. Je heerlijk wegkijkend gedurende het eten. De WWF mensen zijn al vroeg op pad op olifantenjacht. Vandaag herbivoren tellen, al gelijk aan het begin zien we giraffen. Dit is de eerste maal dat ik ze zie en kan opschrijven gedurende de herbivoor tellingen. Voor de rest veel kobs met jonkies en veel vechtende mannetjes kobs. Aan het einde zien van de weg zien we veel minder, ook zijn we dan al gaar van het gestoken worden door tseetsees.Op de terugweg naar het kamp weer alle cameraopstellingen gecheckt. Bij de eerste camera is al gelijk het vlees weg en de ijzeren pen is verbogen wat kan duiden op een sterk dier(hyena). Bij de tweede is dit ook het geval. Bij de volgende camera’s is soms het vlees weg. Weer veel batterijen vervangen. Echt een bodemloze put qua batterijen betreft. Terug in het kamp mijn lakens afgehaald en vervangen. Maar eerst mijn bed behandeld met insectenspray. S’middags slapen op het andere bed, weg zweten en voor de rest eigenlijk niks gedaan. Douchen en je zelf gereed maken voor het eten. En ook dat is vandaag niks bijzonders. Pasta met een sausje. Maar in het sausje zitten wel verse groentes. Smaakt dan een stuk beter. Hierna weer richting boukarou om toch nog even gebruik te maken van de elektriciteit. Al is er dus vanavond geen elektriciteit, dus vroeg naar bed.

16/4/2007

Vanmorgen gaat het opstaan erg makkelijk. Redelijk geslapen, ben te vroeg bij het ontbijt. De tafel van de WWF mensen zit al vol. Bij onze tafel staat er nog niks. Moet een 20 minuten wachten totdat Bello arriveert met de ontbijtspullen. Heeft zich verslapen en we hebben hierover de grootste lol. Was wakker geworden om 3:30 en toen weer in slaap gevallen. Moet snel eten, want mijn gidsen en chauffeur zijn ook veel te vroeg. Het kijken van hun naar hoe ik zit te t eten werkt soms wel op je zenuwen. Onderweg naar de andere kant, toch maar liefst één KONIJN gezien. Vandaag is het weer de beurt aan het tellen van afdrukken.Met name in het begin zijn er veel en mooie afdrukken van de hyena. Zien halverwege een wrattenzwijn. Natuurlijk is mijn reactie om de camera te pakken weer eens veel te traag. Heb later wel de groep hartebeesten op de foto gekregen.Er zijn veel tseetsee en de jacht is dan ook geopend op ze.Het letten op de weg wordt er door de komst van die nare vlieg er niet makkelijker op. Zien giraffen staan in het veld, die gaan er na een tijdje al rennende vandoor Mijn gidsen gebruiken de net gevallen keutels van de giraf voor een lokale remedie tegen rugpijn. Ze gebruiken hier wel meer van dat soort dingen. Buffelstront wordt gebruikt als remedie voor de ogen of de huid, dat weet ik niet meer zeker. Net voor het einde van de telling gaan we nog even hout verzamelen , dit gebeurt met vereende krachten. De hele auto wordt volgeladen met hout. Even voor de goede orde er wordt alleen hout meegenomen van omgevallen dode bomen. En dat zijn er best veel.De boom wordt dan met behulp van een machete kleiner gemaakt. Bruikbare takken worden gekapt en meegenomen in de auto. Maken de telling af en gooien al het hout bij de kookplaats van Bello. Spreek af met de gidsen om vanmiddag te wandelen. Weer wat slapen tot aan de lunch. We hebben geen pannenkoeken vandaag, moet de eieren nog halen daarvoor in Gamba. Dus alleen heet water, maar een kopje thee of bouillon is ook erg verkwikkend. We hebben daarom maar een ananas geslacht, die smaakt erg goed. S’middags verder lezen in mijn spannende thriller. .Al lopende naar de eettafel, waar we altijd verzamelen voor het lopen, gaat het regenen. Ik heb geen zin meer om te lopen en besluit het wandelen te verplaatsen. Ga bij de gidsen en andere mannen zitten en raak in gesprek met een man van het WWF. Blijkt dat ze dus olifanten een halsband met GPS om willen geven. Om te kijken hoe ze lopen en bewegen. Tot dan toe hebben ze er nog geen kunnen vinden, laat staan verdoven. Maar gisteren hebben ze er één verdoofd, voor het verdoven hebben ze een dierenarts vanuit Amerika laten overkomen. Werkt voor de dierentuin in North Carolina. Bij het naderen van de verdoofde olifant lopen ze langs een raat van bijen. Deze zijn zeer gevaarlijk, de Amerikaan wordt aangevallen en heeft wel honderd bijen op zich zitten. Ze moeten hem met een brancard uit het veld dragen en de verdoofde olifant komt bij zonder halsband. Met de man gaat het goed al heeft hij wel een groot hoofd. Zou hij allergisch zijn geweest dan was hij aan de steken overleden. Het regent lekker en ik ga even gewoon erin staan, wat een verademing. Nog douchen en met de andere meiden naar de eettafel in het pikkedonker. Vanavond dus weer gaan stroom. Blijven lang zitten te praten om de olielamp heen. Met behulp van de hoofdlamp zoek ik mijn boukarou weer op en ga maar weer eens vroeg slapen.

17/4/2007

Het heeft de hele nacht geregend, gedonderd en gebliksemd. Ontbijt alleen, de andere meiden zijn al op pad. Even lachen met Bello. Het regent een klein beetje als we beginnen met het tellen van de herbivoren. Zien onderweg veel kobs, vervet aapjes, een wrattenzwijn een veel bavianen die op de weg zitten. Natuurlijk zijn er weer veel tseetsees. Gelukkig is Bello( de gids) een uitstekend vliegenmepper. Maar toch word ik minimaal vijf keer per dag gestoken. Op de terugweg hebben we met de geniale bladerenconstructie de weg geveegd. Zien nog een grote groep hartebeesten met veel jonkies echt schattig. Terug veel slapen en lezen. S’middags lopen we richting het zuiden. Is altijd een mooie route waar we ondanks de regenval toch veel stront vinden. Vandaag wel zeven stuks, waaronder twee van een leeuw. Vinden ook een nieuwe hippopool, waar wel vier hippo’s zitten. Zitten weer dicht in de beurt van de olifanten , staat alleen een dicht bos voor. Terug in het kamp ga ik gelijk mee met Salie naar de belboom. Even de nieuwtjes van het thuisfront horen is altijd erg leuk. Even snel douchen in het donker en jawel, we hebben weer stroom. Eten s’avonds pasta met zoete aardappel. Bevalt erg goed. Nog even werken op de laptop en dan weer naar bed.

We gaan weer vlees halen in Gamba, ditmaal vraagt er niemand of ze mee mogen. Wel vraagt Ibrahim of er spullen mee mogen op de terugweg. In Gamba boodschappen gehaald, uien en pinda’s. Natuurlijk weer flink nagekeken. Ze hebben ditmaal wel het goede vlees, maar moet dit maal weer eens afdingen op de prijs. Bouba heeft zijn jongste broertje opgetrommeld om water te pompen. Na een klein uurtje gaan we weer richting Banda. Hier halen we de zakken rijst op voor Ibrahim. En jawel er wil een vrouw meerijden die zegt dat ze op de spullen van Ibrahim moest passen en nu terug wil naar het kamp. Ik houd een keer voet bij stuk. Als we werken kan er niemand mee. Het regent een beetje als we naar de eerste camera rijden. Het lopen met het vlees en het noteren van alle gegevens verloopt snel. De samenwerking met Bouba en Salie verloopt soepel. Binnen 2 ½ uur zijn we klaar. Ben moe, maar voldaan. Douchen en gelijk aan de crackers en bouillon. De andere dames gaan s’middags nog werken. Ik ga slapen , lees wat en dan is het al weer bijna tijd om te gaan eten. Het eten is lekker, na het eten gaan we er met mijn auto op uit om een survey( wacht) te houden bij één van de camera’s. Met een groot spotlicht zien we al rijdende naar de camera, een aantal verschrikte kobs, echtpaar stekelvarken( erg leuk) en een wegrennende civet. Bij de belboom bellen Pauline en Vanessa nog even. Vanessa belt naar Monique. Aangezien zij nog niet heeft gebeld, belt Vanessa haar op( ik heb haar nummer niet). Ze zit thuis op de bank en heeft het goed naar haar zin. Ben blij dat ze zo meeleeft met ons!!!! In de verte begint het te donderen en bliksemen. Rijden nog een stuk verder en stoppen bij een camera. Wachten zo’n 10 minuten, zien opeens een flits van de camera, maar vinden niet het dier dat door de straal is gelopen. Besluiten daarna maar terug te gaan aangezien de donder en bliksem wel erg dichtbij komt. Bedanken de chauffeur en gids en gaan in het donker naar de boukarou.



19/4/2007 Wat kan opstaan toch moeilijk zijn? De wekker gaat veel te vroeg voor mijn gevoel. Met zaklamp zoeken naar alle spullen. Schijnend op de vloer om niet op een schorpioen te staan.Heb vandaag voor het eerst deze periode geen zin om op de auto te zitten en te werken. Loop te struinen naar de eettafel. De andere hebben al ontbeten en gaan er al weer vandoor. Gelukkig tovert Bello al snel een grijns op mijn gezicht. De auto en gidsen zijn alle op tijd en we beginnen dan ook nog voor zessen aan het werk. Sporen tellen, vinden een aantal mooie afdrukken van leeuwen en hyena’s. Daarnaast zijn er natuurlijk weer veel afdrukken van de civet en mongoose. Zien onderweg nog een mooie kudde hartebeesten met kleintjes, een groot mannetjes wrattenzwijnen veel kobs. Is de tijd van het jaar dat de mannetjes kobs vechten voor de vrouwtjes. Dus je ziet zo nu en dan mannetjes die elkaar in de hoornen vliegen. De tseetseevliegen zijn al snel weer present. Ik probeer ze echt dood te slaan, maar het zijn stugge beestjes. Als je ze raakt dan staan ze daarna gewoon weer op. Bello(gids) heeft weer een heel elftal neergeslagen en we hebben veel lol over het feit dat we lek geprikt worden en dat het bijna onmogelijk wordt gemaakt door de tseetsee om het tellen van de afdrukken goed te doen. Maar als we er één doden dan is het toch even feest. Totdat je weer gestoken wordt of even niet oplet. Bij het slaan van de ene vlieg , ben je, je aandacht kwijt en dat is net het moment dat er weer tien nieuwe tseetsees komen aanvliegen.
En zo blijft het de hele weg doorgaan. Op het einde komen we een man tegen die lopend naar het kamp gaat. Bij het einde wordt de auto omgedraaid en wordt de veegconstructie weer gemaakt. Pikken de lopende man nog wel op, omdat we nu niet aan het werk zijn en dan kan het. Zijn om 8:30 al weer terug in het kamp. Trek mijn pyjama weer aan en ga nog wat proberen te slapen. Is erg heet vandaag, heeft al een paar dagen niet geregend. Om 12:00 eten we gezamenlijk pannenkoeken met thee. Smaakt weer erg goed, vult ook beter dan crackers.
Hierna gaat het hangen, liggen en zweten weer verder. Lees een boek uit, luister wat muziek en slaap nog wat. De andere dames gaan nog het veld in. En komen terug rond een uurtje of 17:30. Er zijn toeristen, dus de generator gaat vroeg aan. Met alle spullen naar de eettafel.Kruiden, water, olielamp en borden van het middag eten. We krijgen vandaag aardappels en als toetje watermeloen. Na het eten voel ik me toch een beetje misselijk. Maar alles blijft binnen. Bij het binnen gaan van de boukarou zit er aan mijn bedhoofdeinde een mini gekko. Blijf op totdat de elektriciteit uitvalt en probeer dan te slapen.

20/4/2007. Het opstaan verloopt weer eens moeilijk, na een rot nacht. Weinig geslapen en wel drie keer naar de w.c. om te plassen. Ik heb voor mijn gevoel toch niet meer gedronken als normaal. Blijf vijf minuten liggen totdat ik opsta. Kleren zoeken en schoenen uitkloppen( voor eventuele schorpioenen). Alle spullen zoeken en rustig lopen naar de eettafel. Het is een helder nacht met geen maan. Heerlijk donker dus en nu heb je een zaklamp echt nodig.De eettafel wordt nog gedekt en een de gebruikelijke woordenwisseling met Bello vindt weer plaats. Ca va? Ca va bien en vous? Ca va bien, bien dormir. Etc,. Nu gaat deze woordenwisseling niet alleen in het frans maar in het foulfouldé gaat het ook steeds beter. Alleen het opschrijven voor mij vormt een probleem. Zo is Sanoe: hallo(salut). I soko dur : is hartelijk bedankt en zo gaat het door. De begroetingen hier in het foulfouldé onderling gaan zo ook. Niet echt diepgaand,vaak vragend naar hoe het gaat met iedereen van de familie.Nu de wwf mensen er niet zijn is het eten weer een stuk rustiger geworden. Heerlijk in je eentje in het donker met Bello die naar je kijkt hoe je eet. Ben een beetje misselijk, maar de muesli gaat er goed in. Om iets voor vijven komen beide gidsen erg uitgeslapen naar de eettafel. De gebruikelijke begroetingen wisselen we weer uit. De auto met chauffeur volgt 5 tellen later en we kunnen op weg. De beide gidsen vallen direct in slaap. Ik probeer mijn ogen open te houden om eventuele beesten te zien. We komen om 5:45 aan , waarna Salie even moet bidden(moslim). Zie tijdens zijn gebed , dat ie al zijn haar heeft afgeschoren en ook zo kaal is als een biljartbal.We installeren ons en daar gaan we . De zonsopgang is weer van een ongekende schoonheid en alleen al de moeite waard om eens naar Afrika te komen. Zien veel verschillende soorten, van hartebeesten tot een verdwaalde mannetjes buffel. De colobus apen(zwart wit met grote staart) blijven schitterend. Om 8:00 zijn we al weer klaar met het tellen en kan ik weer gaan zitten niksen in de boukarou. Bedank de gidsen en chauffeur voor het geleverde werk, wens ze een goede rust en spreek met ze af om 16:00 om te gaan lopen. Ben erg moe en trek dus gelijk mijn pyjama aan. Het slapen gaat alleen voor geen meter lig meer te draaien dan te slapen. Dan begint ook de hitte toe te nemen en je zweet weer weg. Voor de afwisseling wat puzzelen en schrijven.De ene gekko verjaagd de andere gekko. Weer liggen, drinken en dan komt Bello met de pannenkoeken. Kleed me aan en ga naar de andere dames. Die zijn gelukkig even lui/ tot niets in staat. De uurtjes tussen 10 en 16:00 zijn vaak erg lang en saai door de warmte is het gewoon moeilijk om wat te doen. Lachen wat over dingen die zij in het veld hebben gemaakt en eten goed van de pannenkoeken. Dan zit er een kevertje vast in de jam en dit moet gefilmd worden. Daarvoor zijn we toch biologen in wording. We halen het er natuurlijk weer uit.Het hangen en slapen gaat weer verder in de middaguurtjes en om 15:00 ga ik wat gegevens intikken op mijn laptop. Het is gewoonweg te heet om te lopen. Maar om 16:00 sta ik bepakt en gereed. De hippodames zijn al om 15:30 vertrokken en werken door tot een uurtje of 17:30. Bouba zit al bij de eettafel en we gaan lopen richting het noorden als Bello(2e gids) aankomt gerent zijn t-shirt nog aantrekkend. Ik krijg vandaag dus weer gezelschap van twee gidsen. Mijn Frans stokt vandaag echt helemaal, er komt geen zinnig woord uit. Als ze vragen wanneer de veldperiode is afgelopen en wanneer ik terug kom moet ik met handen en voeten uit leggen hoe en wat. Zo erg is het vandaag met mijn frans gesteld. Normaal lukt het aardig. We lopen naar hippopool 1 en gaan dan binnendoor langs het vervallen huis van de oud-president naar een zijriviertje van de Benoué. Deze staat natuurlijk ook droog. Zo komen we uit bij de hippopool waar de lokale bevolking netten voor het vissen aan het ophangen is. De nijlpaarden reageren hier nogal boos op en spuwen water en later zich goed horen. Iets verderop hebben een mannetje en vrouwtje ruzie wat leidt tot een watergevecht. We lopen via de Benoué , die ook aan deze kant erg droog staat terug naar het kamp. De wandeling is niet al te lang, maar door de hitte best zwaar. We vinden geen enkel uitwerpsel.Maar niet getreurd er volgen nog meerder kansen. In de rivier zijn soms schalen/ teilen geplaatst dit is voor het goud, wat schijnt in de rivier in kleine hoeveelheden te zitten. Lopen verder naar de drie hippo’s die dicht bij het kamp zitten, als Bello opeens een steen naar ze gooit. Hier zeg ik toch wat van. Terug in het kamp, douchen en tikken aan het dagboek. De zonondergang gaat weer gepaard met een zeer mooie kleurenschakering. De stroom gaat al vroeg aan, waardoor wij nu even snel de airco kunnen aanzetten voor het eten. De olielamp aansteken en dan naar de eettafel lopen. Verwachten vandaag rijst, maar krijgen pasta. Smaakt erg goed. Als toetje een grapefruit en nog lekker lang na zitten giechelen en geinen. Nog even water vullen en dan nog even gebruik maken van de elektriciteit die nog steeds aan staat.

Slechte nacht gehad, weinig geslapen. Loop dus als een zombie naar de eettafel. Maar gelukkig maakt de glimlach van Bello de ochtend weer goed. Het is wel hinderlijk als ze gaan kijken hoe je zit te eten. Rijden dus in het donker naar de ander kant van het park. Zien onderweg een galago( nachtdier leeft in bomen met grote ogen) en een stel vleermuizen die op het laatste moment opfladderen. Mijn ogen vallen onderweg vaak dicht en gaan moeilijk weer open. Het is een leuk gezicht om mij met de twee gidsen te zien slapen, lijkt mij. Aangekomen bij het beginpunt, gaat Salie even bidden richting oosten. De zonsopgang is vandaag weer van uitzonderlijke schoonheid. Zien veel sporen van de hyena, blijft toch leuk/ vervelend om zoveel sporen te vinden en nog geen hyena te hebben gezien. De tseetsee’s zijn er vandaag weer vroeg bij en blijven in zeer grote getallen tot het einde aanwezig. Val gelijk in slaap terug in de boukarou. Slaap tot een uurtje of 12:15. De pannenkoeken zijn vandaag weer erg lekker, dit varieert ook per dag. Soms is de kwaliteit goed, vaak wil je het liever laten staan. Beetje lezen tot een uurtje of 15:30, ik ga vandaag mee met de andere dames.
Zitten met zijn drieën op de achterbank. Lekker comfortabel!!! De weg naar het noorden is een stuk slechter dan waar ik dagelijks op rij. Wordt heerlijk door elkaar geschud, voel je net een milkshake. Stoot meerder keren mijn hoofd. We zien wrattenzwijnen en ja ze lopen niet weg, ik heb genoeg tijd om mijn camera te pakken en een aantal plaatjes te schieten. Langs deze weg komen ook veel dieren voor, heb het gevoel dat ze langer blijven staan en minder snel wegrennen. Na een halfuurtje flink door elkaar geschud te zijn. Zijn we aangekomen op de plaats van bestemming. Vanaf hier gaan we lopend langs een aantal plekken om het as te checken. De hippodames hebben op bepaalde plekken waar ze werken as neergelegd,om zodoende later te kunnen zeggen welke dieren er lopen. Op het as zijn de afdrukken van hippo’s , kobs en andere dieren goed te zien. Moet niet geregend hebben natuurlijk. In de verte dondert en bliksemt het. Het werken en lopen met dit weer is erg aangenaam, niet te warm en niet te koud. Het checken van alle plaatsen neemt een dik uur in beslag. Vaak zie je kobs verschrikt wegrennen als ze ons zien aankomen. Lopen weer terug richting de auto. Zonder gids zou ik de weg allang niet meer terug weten te vinden. Kennen de bush echt binnenste buiten. Op de terugweg nog lang staan kijken bij een grote groep hartebeesten, bestaande uit veel jonkies. Terug in het kamp douchen en in het donker lopen naar de eettafel. Rijst vanavond en geen stroom, lang zitten praten aan de eettafel.


Weinig bijzonders gebeurd, voor de tweede keer giraffen geteld tijdens de herbivoortellingen
Op de terugweg camera’s gecheckt. Wordt gefrustreerd van de batterijen die elke keer op zijn. Ik heb er nu nog twee over, hoop dat het genoeg is voor de rest van de periode. Veel geslapen, na het middageten, vinden Pauline en vanessa een slangenhuid op hun tafel. Dit betekend dat er een slang is verveld op hun tafel. Zij hun hele boukarou onderste boven halen, maar geen slang natuurlijk meer te vinden. Ze kunnen s’middags niet werken. Hun auto heeft twee lekke banden, waarvan er één al twee keer lek is geweest deze periode. Hamidou neemt mijn auto naar Gamba om daar de banden te laten plakken. Er is een persoon in Buffle Noir die banden kan plakken, maar die heeft net zijn arm gebroken. Hebben s’avonds weer elektriciteit. Dus weer even muziek luisteren.

Vandaag een vrije dag, lekker lang uitslapen, om 6:30 ontbijten. Bello heeft een schitterend wit gewaad aan met fez natuurlijk. Vind een rups in de muesli, dus eet langzaam en onderzoek elk stukje wat ik eet. Voel me fysiek uitstekend vandaag en ik heb echt veel zin om te sporten( heb ik de hele tijd al). Trek een aantal sprintjes om de boukarou. Hierna veel lezen, puzzelen en de vuile was doen. Krijgen vandaag tussen de middag geen water en pannenkoeken , staan gek te kijken. Nog wat gegevens ingevoerd, ga aan het eind van de middag met Vanessa en Pauline op pad. Rijden weer een heel stuk op de zeer goed onderhouden weg. Zien weer veel beesten langs de weg. Blijft toch schitterend om ze van zo dichtbij te zien. De dames gaan vandaag een plot uitzetten. Een stuk van 100 bij 100 waar ze onderzoek op verrichten. Met behulp van een meetlint wordt de 100 meter bepaald in een bepaalde richting. Hun gids( audau) gaat voorop. Pauline en ik verzamelen takken. Deze moeten om de tien meter worden neergelegd. Hieraan wordt een vlaggetje/lintje vastegmaakt met een coördinaat erop geschreven. Om de 20 meter lopen we weer verder en leggen we weer een stok neer. Het begin van het plot gaat nog door open terrein, hierna moeten we dwars door de bush heen. Heerlijk door prikkel struiken. Het verzamelen van takken gaat erg goed, je wordt alleen erg vies, maar dat zijn we gewend. Na een tijdje komen ook de sweetbees erbij, kleine vliegjes , die bij je oren en ogen gaan zitten. Ook in je neus , ze doen niets, maar zoemen erg irritant. Krijg nu een goed beeld van het werk van de hippodames en vind het knap hoe ze dit dag in dag uit volhouden. Zijn na een klein uurtje klaar en gaan terug naar de auto. Even wat water drinken en op de terugweg nog gezamenlijk hout sprokkelen. Hun auto heeft nog steeds geen gesloen achterklep, we verliezen op de terugweg dus veel hout. Maar we lachen erom en hobbelen lekker verder. Even ons opfrissen, gaan hierna nog naar de belboom. Krijg een berichtje van Ralph en bel hem gelijk op. Barbara komt terug uit Nederland en had het idee om naar Benoue te komen voor één nachtje of ik haar even kon komen ophalen in N’gaoundere.Gelukkig gaat het plan niet door!! Wanneer Pauline en Vanessa naar Lagdo gaan is ook nog nier bekend moeten later deze week nog terugbellen
Vanavond krijgen we pasta voorgeschoteld en hebben gewoon weer elektriciteit. Joepie. Begint het uurtje stroom s’avonds toch wel te waarderen. Er is een grote groep vogelspotters uit canada, de stroom staat dus erg lang aan vanavond. Er slapen er twee aan de andere kant van de boukarou. Eén boukarou bevat twee kamers. Ze komen laat terug en zijn nogal luidruchtig. Wordt s’nachts wakker van het gesnurk van de mannen.

24/4/2007
De mannen in de kamer naast mij hebben de hele nacht door luidruchtig gesnurkt. Pauline en Vanessa komen mij wakker maken nadat ze van het ontbijt zijn teruggekeerd, jammer genoeg voor hun was ik al wakker. Bij het ontbijt weer goed bekeken door de gidsen en Bello de kok. Zien weer giraffen , veel kob en veel bavianen die de weg blokkeren. Bij terugkomst, hebben we de flessen water gevuld,gaan de vogelspotters er weer vandoor en hebben we vandaag weer pannenkoeken. Ditmaal eten we buiten op onze hangplaats. S’middags ga ik met de gidsen weer lopen richting het zuiden. Vinden vijf uitwerpselen ven verschillende carnivoren. Zien erg verse voetafdrukken van de olifant, houd mijn camera bij de hand, maar ze zitten in het dichte woud gedeelte. Lopen ditmaal dezelfde weg terug en praten over de politieke situatie in Kameroen etc. Bello( 2e gids) zijn broer is getrouwd met een Amerikaanse( lerares Duits) . Dan komt het gesprek dus weer op het trouwen van een Kameroense man met een blanke vrouw. Ook hebben we het over het ontmoeten van je vrouw of man hier. Je kan dus met iemand trouwen hier die je nog nooit gezien hebt. Altijd leuk!!! En een bruidschat voor de vader van de bruid is gebruikelijk. Een arme man heeft in Kameroen eigenlijk weinig vooruitzicht om ooit te trouwen omdat de bruidschat gewoon te duur is.



25/4/2007
De ochtend begint wat later voor mij, omdat we vlees vandaag gaan halen. Het is de laatste keer deze periode dat we dat gaan doen. Wat vliegt de tijd toch!!!!. Ontbijt dus om 6:30. heb eerst alle spullen bij elkaar lopen zoeken van wat er vandaag mee moet.De spin( Patrick genaamd) zit vanochtend aan mijn hoofdeinde, grote “pluk”(gekko) zit naast de ventilator. Dan zit flappie , de vleermuis, weer op zijn vaste plek achter het gaas bij het toilet.Een echte beestenboel. Het is licht wat het lopen naar de eettafel makkelijker maakt. Zie Salie bij de auto staan en loop naar hem toe. Praten wat over hoe de motor werkt en functioneert, heb hier totaal geen verstand van. Weet dat een auto een motor heeft, is toch al heel wat!!! Loop van Salie naar de eettafel, hier is Bouba al de spullen van zijn vrouw aan het klaar zetten die vandaag meegaan naar Gamba. Zijn vrouw vertrekt aan het eind van deze periode naar Gamba en komt de volgende periode niet meer naar het kamp.Ik eet wat muesli met wat cornflakes. En laat de chocolademelk me welgevallen. Hierna komt Bello( de kok) naar mij toe om even te vermelden dat eigenlijk alles op is. Loop mee naar het voorradenhok en schrik me eigenlijk rot wat er nog over is. Niets!!! Een beetje rijst( halve zak), wat pasta, drie uien en wat knoflook. Hij heeft ook nog wat tomatenpuree blikjes. Maar hoe hij door de rijst heen gaat blijft een raadsel. Hadden tweeënhalve zak rijst. Dat is 12,5 kilo. Is nog minder dan een halve zak over, terwijl we maar drie keer rijst hebben gegeten. Zal wel op die keren voor het hele dorp hebben gekookt. Na de voorraden begint hij ook nog of de gasfles voor het koken. Deze hadden we express niet meegenomen, omdat deze altijd veel te vroeg op is. Je kan er een maand mee doen en na een week is hij bij Bello al op. We sprokkelen dus zo nu en dan hout, waarop hij kookt. Loop verbaast dus naar de boukarou, waar Salie mijn spullen plus de lege waterbidons komt ophalen. Hierna op naar de spullen van Bouba, ik ben verrast als zijn vrouw niet meegaat. Maar ach lekker rustig. Onderweg zien we eigenlijk niet veel dieren, behalve twee overstekende everzwijnen(met staart omhoog), echt een leuk gezicht. Komen na een klein uurtje aan in Banda.Hier wordt een vergadering gehouden van hoge heren van het park. De conservator, Abdullah(hoofd van de gidsen ) en nog meer mannen, dit allemaal in de schaduw van een boom. We rijden door naar Gamba, waar we de spullen van Bouba droppen bij zijn huis. Ik bel op naar huis en vind het altijd leuk om weer nieuws van het thuisfront te horen. Verneem wie de winnaar is geworden van de Amstel Gold Race( wielrennen) en wie er boven aan staat in de voetbalcompetitie. Ik ben nogal een fanatiek sportvolger en soms beoefenaar. Vind met name het wielrennen een mooie sport om te volgen. Tot mijn teleurstelling is de beste wielrenner van Nederland gestopt( Michael Boogerd). Maar ik zal jullie hiermee niet verder vervelen. Ben al helemaal bezweet voordat ik de auto uit stap. Koop eerst wat tomatenpuree blikjes, waarna ik mijn weg vervolg over de markt. Koop wat uien en verse tomaten. Ik versta eerst de prijs verkeerd, ik denk dat een stapeltje uien 500 cfa is blijkt het 50 te zijn. Nogal een verschil. Groet iedereen vriendelijk. Ook de mannen met hun opmerkingen over blanken. Vind een kraampje met kettingen, ontmoet Salie hier, die mij helpt afdingen op ze. Heb eruit eindelijk 11 voor 1900 cfa, dit is minder als de vorige keer. Gaan erop vooruit. De mensen hier zijn volgens mij ook beledigt als je niet afdingt op spullen. Komt uiteindelijk eigenlijk altijd halverwege uit. Loop door naar het vlees. Wat al klaar ligt, ze berekenen de prijs en dit is een keer onder mijn verwachtte prijs. Spreken af voor de volgende keer, hopelijk kunnen ze dat onthouden. Bouba heeft weer één van zijn jongere broertjes opgetrommeld om water voor mij te pompen. Je betaald iets voor het water dat je gebruikt , dit geld wordt gebruikt voor de onderhoud van de pomp. Geef ook een klein bedrag aan diegene die het water pompt, is best zwaar werk. Zijn klaar en halen Bouba op, gaan weer terug naar het park. Onderweg komen we langs de plaats waar de bavianen langs de kant van de weg zitten. Echt leuk. Blijkt dat hier afgelopen week, toeristen zijn overvallen, dat is dan weer wat minder. De hoge heren zijn nog steeds aan het vergaderen als wij het park inrijden Bij de eerste camera, gaan Bouba en ik eruit. Bouba snijdt en slaat het bot kapot, is voor de geur. Doen er een touwtje omheen en trekken maar naar de camera’s . Het werk verloopt vlot en we hoeven maar weinig batterijen te vervangen. Heb trouwens nog maar twee batterijen voor de nieuwe camera’s de rest is op of was niet goed. Er staat een licht briesje wat het lopen erg veraangenaamd. De tseetsee hebben mij gelukkig ook nog niet gevonden. Zijn om 11:30 terug in het kamp en ik ben letterlijk op. De auto brengt me naar de boukarou. Bouba draagt de zware bidons naar de boukarous. Groet de hippodames en bedank de gids en chauffeur voor het geleverde werk. Ga snel douchen, wat een verademing. Hierna staat Pauline al voor de deur met de mededeling dat de pannenkoeken er zijn. Eten lekker,zijn weer nieuwe toeristen, wat betekend dat er vanavond weer lang stroom is. De dames hebben ook weinig dieren gezien, blijkt dat een baviaan in het kamp wat gestolen heeft uit het restaurant. Die bavianen zijn echt geweldig. Kijken altijd in de prullenbakken, scheuren dan alles open en rennen er vandoor als ze je zien. Maken vaak onderling ruzie en zijn gewoon mooie beesten om te zien. Ga nog even wat slapen, hierna wat muziek luisteren en mijn dagboek bijhouden. De hippodames moeten werken vanmiddag. Ik doe ondertussen de was. De wind steekt op, dit betekend hier dat er grijze wolken en onweer op komst zijn. De deur gaat open om het wat koeler te maken. Na een uurtje zijn de dames al terug. Zitten buiten te kijken naar de grijze wolken en onweer. Om 17:30 ga we naar de belboom, hoef niemand te bellen, maar wil even uitwaaien. Komen bij de belboom Ibrahim tegen, hij heeft net een leeuw dichtbij horen brullen. Vanessa belt naar Ralph om duidelijkheid te krijgen over Lagdo. Gaan ze nu wel of niet en zoja dan wanneer. Er is na het gesprek nog niks bekend , want alles hangt af van Hans de Iongh, die vandaag is gearriveerd in Kameroen. Rijden nog een stuk verder op zoek naar de leeuw. Hamidou verteld uitgebreid over zijn ontmoetingen met de leeuwen. Altijd leuk om hem te horen praten. Heeft overal een mening over en praat over duizend en één dingen. Terug in het kamp nog een tijdje wachten tot het eten. Kettingen uitwisselen dan maar. De stroom gaat al vroeg aan vanwege de toeristen. Hierna op naar het eten, weer pasta, volgens mij heeft Bello een antipathie tegen rijst. Binnen een kwartier zijn we klaar met eten. Blijven nog even zitten, gewoon te moe om op te staan. Pauline pakt nog even de drol van de civet die ze gevonden hebben. En die ik als cadeautje krijg aangeboden. En het is nog niet eens mijn verjaardag!!!. Onze wegen scheiden weer, ik luister nog wat muziek en voer wat gegevens in. Val rond een uurtje 21:30 in slaap.

26/4/2007
Het opstaan verloopt als gewoonlijk erg moeilijk. Aankleden, de vleermuis gedag zeggen in de douche.Lariam slikken. Lariam is de antimalaria kuur die wij slikken, één maal per week. Zo tellen wij ook de weken af die we nog moeten gaan. Loop naar de eettafel, ik ben net bezig met het inschenken van het hete water als Vanessa uit de duisternis opduikt. Blijkt dat ze een vleermuis hebben in hun douche. Deze fladdert alleen door hun douche en w.c. en zit niet achter gaas. Moeten hoog nodig naar het toilet en willen dus gebruik maken van mijn w.c. . Vertel Bello over het dier, gaat er gelijk op af om het wel even te vangen. Hoor later van de hippodames dat hij het arme diertje bijna had doodgeslagen. Moeten weer naar de andere kant, dus om 5:00 vertrekken we richting andere kant. Gedurende de rit niks gezien qua dieren, behalve opvliegende vleermuizen. Het heeft vannacht goed gestormd en dat is goed te zien aan de takken die op de weg liggen. Aangekomen op het eindpunt moet ik even naar huis bellen om mijn kleine zusje te feliciteren. Is alleen niet zo blij dat ik zo vroeg bel. We beginnen iets later met het tellen hierdoor. Zien veel sporen van hyena en leeuw. Begint na een klein halfuurtje te miezeren. Maar het tellen is dan nog goed te doen, werkt lekker afkoelend en tseetsee afstotend. Dan begint het echter te stortregenen. Drijfnat worden we, houden het nog lang vol, maar zien geen enkel spoor meer.Dit komt doordat ze of weggespoeld zijn of ik zie in ieder geval niets met een beslagen bril Besluit na een kwartiertje dat het genoeg is en dat we naar binnen gaan om in de auto verder te rijden naar het kamp. Heb het gewoon koud, zijn echt goed doorweekt. Teruggekomen in het kamp regent het al wat minder. Wordt afgezet bij de boukarou en wens iedereen een warme middag toe. Kleed me snel om en probeer warm te worden in mijn bed. De hippodames zijn helemaal weggespoeld in het veld. Zij kunnen niet gelijk de auto induiken. Eten gezamenlijk pannenkoeken en genieten van het warme water. S’middags wordt gekenmerkt door vooral niks doen. . Puzzelen, lezen en hangen. S’avonds lekker gegeten en heerlijk zitten bomen aan de eettafel met de olielamp. Vroeg gaan slapen door het maar kort hebben van elektriciteit.

De volgende ochtend weer vroeg op voor de laatste herbivoortelling deze periode, de andere dames gaan ook mee voor de eerste keer. Zijn helemaal bedekt gekleed tegen de tseetsee. Ontbijten dus gezamenlijk, wat wel een stuk gezelliger is. Mijn chauffeur is alleen een kwartier te laat, maar ach het mag de pret niet drukken. Gaan boven op het dak zitten en kijken in de duisternis of we beesten kunnen zien. Niets natuurlijk. Komen om 6:00 aan de andere kant. Hier begint de echte telling pas. Salie moet eerst nog even bidden. Het is lekker bewolkt en zelfs een beetje koud. De gidsen komen ook op het dak zitten, lekker vol. We zien heel veel deze telling. Bavianen, de dames zien voor het eerst buffels, giraffen vervet aapjes, oribi, duikers, colobussen, etc. De dames gaan mee en ik heb nog zoveel beesten geteld , echt apart. Ze hebben vandaag geluk dat de tseetsee plaag meevalt. Hebben het gezellig op het dak en lachen om een aantal dieren die zich nogal vreemd gedragen. Oribi’s die aan het spelen zijn ( tikkertje). Een dronken mannetjes kob, die blijkbaar de bush niet meer kan vinden en een hele tijd op de weg blijft lopen van links naar rechts. Terug in het kamp, lijkt Hamidou een beetje teleurgesteld dat de dames vandaag met mij zijn meegegaan. Pauline en Vanessa moeten gelijk weer verder en gaan hippo’s tellen.Om 12:00 eten we pannenkoeken, ga daarna nog wat liggen, slapen, als opeens wordt aangeklopt. Pim is terug en heeft een aantal leuke verhalen te vertellen. De dames gaan Ralph bellen om meer informatie te krijgen over of ze naar Lagdo gaan en zoja dan wanneer. Blijkt dat Ralph met Hans en nog een aantal personen morgen hier naar toe wil komen en dan twee nachten wil blijven om ons werk te zien. Ik had eigenlijk het plan om zondag terug te zijn in maroua en ben niet erg blij, dat onze begeleiders niet rekening houden met onze gemaakte schema’s . Pim en ik hadden nog wel het idee om een dag met nacht ook te verblijven in Lagdo. Het begint goed te regenen, veel onweer. Eten s’avonds pasta, dit zal wel het laatste eten zijn dat we hebben en als morgen onze begeleiders komen hoe moet het dan met het eten. Gelukkig wil Hamidou Ralph nog spreken, dus ik ga mee om ralph te bellen en te vragen of ze wat meer voedsel mee willen nemen en wat nou het plan is. Hans wil ook graag de camera’s zien, gelukkig kan ik mijn schema omgooien. Betekend wel weer meer benzine verspilling en een dag extra verblijven in Benoué . Zomaar ach ik moet eens leren om wat makkelijker te worden. Hakuna matata!!!

Hebben s’avonds weer elektriciteit.

De volgende ochtend voor de laatste keer sporen tellen. Veel tracks van veel grote carnivoren, opvallend dat het de laatste keer zoveel zijn. Spreken af om 16:00 met de auto naar het zuiden te gaan. Begin maar vast de was op te ruimen en te puzzelen. Pim heeft lekker kunnen uitslapen tot een uurtje of 7:30. Bomen lekker, als de andere ook aan komen. Gezellig zitten praten op onze hangplek. Dan begint het te warm te worden en zoek je de schaduw van de boukarou op. Hoor opeens de stem van Barbara, onze begeleiders zijn dus aangekomen. Trek maar even iets anders aan dan mijn pyjama. Krijg drie kussen van Barbara en later ook van Ralph, sta stomverbaasd. Hans ziet er vrolijk uit en we praten gezellig. Pim wordt ook wakker en we gaan wat drinken op het terras van het restaurant. Krijgen allemaal dingen te horen wat er nu gebeurt op de universiteit. Het CML, het instituut waar wij de stage en ook opleiding deels bij lopen, was dus bijna opgeheven. Dan sta je wel even met open mond te luisteren. Je zou maar terug komen in nederland als er geen instituut meer is waar je je stage kan afmaken.Hans heeft trouwens een vriend meegenomen, Peter genaamd, aardig gast . Horen later dat hij het koninklijk huis beveiligt. Letterlijk de personal bodyguard soms van de koningin. Toe maar!!! Is hier voor een project om parkwachters op te leiden. Praten gezellig , waarna er wordt besloten dat zij s’middags meegaan met ons. Ook worden we uitgenodigd door Hans om s’avonds te komen eten in het restaurant. Bello heeft alleen heet water gebracht, want de eieren en andere spullen zijn allemaal op, gaat wel erg hard bij hem. Dus in Mijn boukarou, nuttigen we crackers en drinken thee of bouillon. Dan begint de wind toe te nemen en dat is hier het teken dat er storm/ regen opkomst is . De donder en bliksem zijn echt luid en de regen komt echt met bakken naar beneden. Mooi gezicht. Ga nog even puzzelen en lezen. Als het al weer tijd is om te gaan. Hoor van Hans dat Bouba met een verhaal is gekomen over een mogelijke plaats van de wilde hond ergens in het jachtgebied. Hij weet dat hij dat soort verhalen altijd moet vertellen aan mij, maar heeft gewoon gewacht totdat de grote baas er was. Ik ben wel een beetje pist, dat Bouba het gewoon niet tegen mij heeft verteld. Maar ach hij wil natuurlijk een goede naam verkrijgen bij Hans en misschien nog wat extra verdienen. Morgen gaan we naar het jachtgebied om deze aanwijzingen over de wilde hond na te trekken. De wilde hond is een hondachtige carnivoor. Kleiner dan een hyena, maar erg zeldzaam in West afrika . Als je bewijs vindt van hun bestaan, foto of pootafdruk dan kan je een veel geld krijgen voor onderzoek. Er zijn veel geruchten in en rond het park dat ze er nog zitten. Vorig jaar zijn ze nog gezien in het jachtgebied. De gasten worden verdeeld over de auto’s . Hans en Peter gaan mee met de hippodames , nemen wel een ander auto. Een erg luxueuze auto. Hun auto werd trouwens bestuurd door Stephen, mijn oude chauffeur, er kon geen dag vanaf. Ach negeren kunnen wij ook. Voelt zich natuurlijk verraden nadat wij hebben geklaagd over zijn gedrag. Rijden met mijn auto richting het zuiden, daar volgt echter een probleem, moeten een steile helling nemen die nogal modderig is door de regen. Salie heeft dus geen enkele ervaring met het nemen van steile hellingen, dat is duidelijk te merken, want het lukt niet om de helling te nemen. Rijden terug uiteindelijk en besluiten dan de rivierbedding van het zuiden nog eens te checken op uitwerpselen. Verspreiden ons over de gehele bedding. Mooi gezicht 6 mensen op zoek naar stront voor mijn onderzoek. Vinden uiteindelijk 1 uitwerpsel van een leeuw. Ralph weet erg veel van vogels en ziet een grote uil in een boom. Blijkt de grootste uilensoort van Afrika te zijn, mooi dier, ernaast zit een jongere uil met nog prooi in zijn poot. Echt apart. Besluiten terug te lopen want er is storm op komst. Halverwege de terugweg gaat het regenen. De andere dames zijn ook net terug en hebben nogal lol gehad met Hans en Peter. Ze moesten stoppen bij elke kob die ze zagen, uiteindelijk hebben ze hun werkplek nooit bereikt en zijn ze maar naar de hippopool gegaan om de nijlpaarden te bekijken. Gaan douchen en lopen richting restaurant. Hebben leuke gesprekken, Hans is veel relaxter en leuker dan in Leiden. Hebben lol met peter en Hans over van alles en nog wat. Het eten is lekker , maar niet fantastisch, Bello kookt vaak beter. Tafelen nog wat na en gaan na een leuke dag richting boukarou. Heb met Pim besloten om maar te blijven tot maandag en dan zien wat we gaan doen.

De volgende morgen vroeg op , om de camera’s ophalen met alle begeleiders en gasten. Lekker druk. Rijden naar het einde van de weg om vanaf daar te beginnen met het opruimen van de opstellingen. Zien op de heenweg een hele kudde giraffen.Achter elke boom staat er weer één, die zo slungelig kijkt of er wat aan de hand is. Aangekomen bij de andere kant, gaan Hans en Peter bellen. Ik zet de camera’s uit en noteer het aantal gemaakte foto’s. Het vlees is weg. De gidsen en Barbara helpen mee met het opruimen, de rest maakt zijn handen niet vies en heeft alleen commentaar. Zo gaat het dus de hele weg terug. Hans en Ralph zien nu zelf hoe slecht die nieuwe camera’s werken. Ralph gebruikt hiervoor nogal veel krachttermen. Steekt zelf geen poot uit bij het ophalen van de camera’s . De gidsen en ik werken goed samen, maar met al die mensen erbij gaat alles veel trager. Elke keer weer uitstappen, commentaar leveren op het aantal events en foto’s. Na zo’n 3 uur zijn we klaar. Er zijn weer een aantal batterijen op. Terug in het kamp, wordt er besloten dat we naar het dorp Doudja gaan om daar navraag te doen over de wilde hond. Eerst even mijn handen wassen en andere kleren aan doen. De hippodames zijn ook al terug en zouden mee willen, dit wordt echter door Hans afgewezen. Bello de gids wordt vervangen door een ander man uit het dorp, iemand die ik niet ken. Klimmen op het dak, maar het gaat niet erg snel. Salie rijd wel erg langzaam en met Hans erbij nog langzamer. Hans geeft aan dat we beter in de auto kunnen zitten. Heerlijk met zijn vieren op de achterbank, past lekker!!! De gidsen zitten achterin met de koffers van de camera’s . Zo gaat het wel een stuk sneller naar Doudja. Binnen 5 minuten zijn we er. Veel kinderen die ons op wachten als we uitstappen. Iedereen vertrekt naar het dorpshoofd , ik blijf bij Salie. De kindertjes zijn wel erg irritant vandaag, daarom da ik ook maar naar de dorpsoudste. Hier wordt gevraagd of er informatie is over de wilde hond, wie deze heeft gezien en waar. Wordt een man gehaald, die verteld de wilde hond te hebben gezien niet ver van het dorp vandaan. Er wordt besloten om naar de plek toe te gaan om te kijken of er nog een nest is toevalligerwijs. Er gaan twee mannen mee, wij zitten dus lekker klem met zijn vieren op de achterbank terwijl er vier mannen achter ons zitten( de gidsen en mannen van het dorp) hard pratend in Foulfouldé, lekker rochelend. Rijden terug en slaan een weg in , de weg is best goed, maar als je zo klem zit, zit het niet comfortabel. Er worden door Peter en Hans al allerlei militairen strategieën bedacht voor het geval er een nest/ hol zou zijn met dieren er nog in. Als er nog activiteit is op die plek zullen er camera’s worden opgehangen. Dit om foto’s te maken. We rijden steeds verder het jachtgebied van de Italianen in het landschap verandert in meer berg/ heuvellandschap, meer steen en rotsen. Wel erg mooi!!!. Hans vraagt na een half uur, hoe ver het nog rijden is, hij krijgt een bijdehand antwoord terug: we geven wel aan wanneer we er zijn. We moeten steeds meer heuveltjes nemen en nu komt het gebrek aan ervaring van Salie naar voren. Hij weet niet goed de heuvels te nemen, weet gewoonweg niet in welke versnelling hij deze moet nemen. Gaat vaak veel te snel omhoog en zet de auto niet in zijn vier bij vier. Moeten dus ook een keer uitstappen omdat Salie de helling niet opkomt. Na zo’n twintig minuten komen we aan op een plaats met aan weerskanten een klein heuveltje met rotsformaties. Barbara en ik pakken camera’s voor een eventuele opstelling bij een hol of nest. Vanaf dat moment volgen we de mensen van het dorp. Het gaat er vrij stil aan toe. Maar er gaan veel te veel mensen naar het nest toe. Barbara en ik blijven beneden om te wachten of er iets wordt gevonden. Uiteindelijk vinden we niets. Het zouden plekken kunnen zijn waar de wilde honden hebben gezeten met hun jongen. Barbara vindt een drol, die we niet direct kunnen identificeren. Slaan de Gps-locatie op. En gaan terug naar de auto, hier wordt besloten om nog iets verder te rijden naar een plaats waar de wilde honden vaak zouden lopen. Hier worden halve onduidelijke afdrukken gevonden van een beest. Er wordt door hogere hand besloten om hier twee cameraopstellingen neer te zetten. Barbara en ik doen het meeste werk. De gidsen bedekken de draden met aarde. Ralph en Barbara krijgen een discussie op hoe hoog de transmitter kastje moet zitten voor een wilde hond. Ik houd mij buiten deze discussie. Na de eerste cameraopstelling wordt er gepauzeerd. Hebben broodjes meegekregen als lunch. Met tonijn of ei. Allebei smaken ze niet geweldig. Er wordt een tweede plaats uitgezocht voor de andere opstelling. Ik noteer de gps locatie , zodat we later de camera’s nog kunnen terugvinden. Ik moet de camera’s de volgende periode gaan checken. Wordt niet gevraagd of ik er wel zin in heb of tijd voor heb. Teruglopend naar de auto hebben we het over de mogelijkheid om een wilde hond op de foto te krijgen. De volgende periode zal ik er ook vlees bij gaan leggen om de kans te vergroten. De auto is omgedraaid, maar blijkbaar heeft Salie daarbij niet gelet op de tas van Barbara die er nog lag. Hij is er vol overheen gereden, waarbij haar zonnebril ontwricht is. We proppen ons zelf weer in de auto en rijden terug naar het dorp. Hier geeft Ralph de mannen wat geld voor de tip en de hulp en beloofd hen 10000 cfa als we een wilde hond op de foto krijgen. Rijden terug naar het kamp. Met ralph en Barbara op het dak, eindelijk weer wat zitplaats. Zou wel gaaf zijn als we zo’n zeldzaam beest op de foto zouden krijgen. In het kamp het verhaal verteld aan de hippodames en daarna gaan douchen. Nog even flessen vullen en de camera’s losschroeven. Krijg hierbij hulp van Pauline en Vanessa. De elektriciteit gaat aan al lopende naar het restaurant. Hier borrelen we wat voordat we aan het eten gaan. Vanavond soep en , spaghetti met een vleessausje. Pauline en Vanessa zijn vegetariër dus dat sausje is niet aan hun besteedt. Ik pas ook voor vandaag ziet er niet al te best uit. Hebben lol met Hans en Peter over van alles en nog wat en de avond schiet voorbij. Ralph komt met de mededeling dat hij morgen niet naar lagdo komt, terwijl hij Lagdo “echt graag wilde zien”. Hij vordert de auto van de hippodames, waardoor wij genoodzaakt zijn om met zijn vieren in mijn auto naar Lagdo te rijden. Lekker comfortabel. Heerlijk dat opeisen van de auto’s door onze begeleiders. Peter en Hans zullen met hun auto ook naar Lagdo gaan om daar even de situatie te bekijken, daarna vertrekken ze naar maroua. Stephen komt langs met de mededeling dat mijn autotank gevuld is. Hij kan het niet aan mij vertellen en durft of wil mij niet aankijken. Blijkt later dat Peter hem al twee dagen aan het drillen is om beter te rijden, beter te functioneren etc. Dit wordt straks met alle chauffeurs van het CEDC gedaan. Stephen loopt weg en roept in de deuropening dat hij mij wil spreken. Verteld iets over dat hij heeft gehoord dat wij onze gidsen meewillen nemen en dat onze auto dan eerst naar Gamba moet. Dit kan volgens hem niet, want we moeten in colonne rijden en zijn auto volgen. Ik word nu toch echt pist van de manier hoe hij tegen me praat en niet aankijkt en roep Ralph erbij. Vertel wat eraan de hand is en dat wij onze gidsen beloofd hebben om ze te brengen tot aan Gamba. Stephen gaat gelukkig bij Peter in beraad en ik heb geen last meer van hem. Lopen na het eten richting boukarou en eenmaal in de boukarou valt de elektriciteit net uit. Ik pak dus de meeste spullen in met mijn hoofdlamp op en ga dan naar bed.

De volgende ochtend sta ik vroeg op , het ontbijt bestaat uit enkele crackers. De laatste spullen inpakken. Reken de kamer af bij Ibrahim. Loop daarna terug, met de hippodames gaan we naar de Bello om nog wat spullen bij hem achter te laten. Wij krijgen Hamidou als chauffeur , moet daarom Salie al betalen. Deze is niet erg blij als ik uitleg hoeveel hij krijgt . Volgens mij verwacht hij meer. Een chauffeur krijgt zesduizend cfa doordeweeks en 9000 cfa in het weekend. Dit wordt aangevuld door het CEDC. Een chauffeur krijgt dus veel meer dan de gidsen en doet eigenlijk niet veel meer werk. Ik zeg tegen Salie dat hij het maar moet navragen bij Ralph als hij het er niet mee eens is. Onze auto wordt ingeladen en daarna weggereden naar de eettafel waar alle gidsen met hun spullen staan te wachten. Ik betaal Bouba en leg uit hoe ik zijn salaris heb berekend , deze periode krijgt hij iets minder omdat ik nu in mijn eentje ben en ik ook nog de ander gids moet betalen( krijg daarvan wel bijna alles terug van Barbara). Bouba is niet blij en wil 4000 cfa per dag betaald krijgen. Ik haal ralph erbij en vertel wat eraan de hand is en dat ik het standaardtarief van 3500 cfa per dag betaal en daarnaast het bedrag flink naar boven heb afgerond. Gelukkig doet Bello minder moeilijk. Onze auto zit afgeladen vol met spullen van de gidsen, Bello( de gids) neemt twee levende kippen de auto in. En blijkbaar zijn onze waterbidons eruit gehaald. Bello de kok ga stiekem ook nog mee. Ach die past overal tussen. Wij vieren gaan op het dak zitten. Hans doet moeilijk als wij al vooruit willen om de gidsen weg te brengen. We gaan gewoon vooruit en komen na een uurtje in Banda aan. Hier stappen wij uit, waarna we afscheid nemen van de gidsen. Wij blijven wachten in Banda tot onze auto terugkomt. Onderwijl komen de andere twee auto’s aan. Hans heeft zeer veel haast en besluit al vooruit te gaan naar Lagdo.


Tot zover het verslag van Benoue

Ik zal de volgende verslag uitbrengen van onze tijd in lagdo. Ik had er nu geen tijd meer voor.
De volgende periode begint morgen dus al en zal drie weken duren. Aan het begin van de periode zullen er waarschijnlijk twee leeuwen een zender krijgen. Hierbij mogen wij aanwezig zijn, de leeuwen worden dan eerst gelokt met aas( dood beest) en geluid van een gewond dier en daarna verdoofd. Misschien zien we dan ook hyena, daar heb ik veel zin. Ook ga ik de volgende periode werken met nieuwe camera’s die Barbara heeft meegenomen uit Nederland. En moet ik zo nu en dan de leeuwen die een zender hebben gaan volgen met een antenne. Oh ja en dan hebben we nog de camera’s voor de wilde hond, die zo nu en dan gecheckt moeten worden. Wordt dus een drukke periode. Eenmaal terug moeten we nog even snel een presentatie geven. Dus tot de volgende berichtgeving, waarbij ik meer mooie avonturen heb beleefd en kan beschrijven.

Groetjes

Iris