Voorbereiding

Nog maar 9 dagen en dan ga ik eindelijk op stage naar Kameroen.
Ja eindelijk, want ik loop al erg lang met het idee/droom, begin van het jaar 2006 ben ik met Monique mijn stagepartner er echt werk van gaan maken. We namen contact op met Hans de Iongh (onze stage begeleider en hoofd van het Afrika projecten)en van het één kwam het ander. We konden kiezen uit 2 projecten , één was een project met nijlpaarden en de andere was een project met leeuwen. Natuurlijk kozen we voor het laatste al moet ik zeggen dat de nijlpaarden ook gaaf zijn. Maar om onderzoek te mogen doen naar leeuwen in het “wild”, die je anders alleen ziet op Animal Planet of Dierenmanieren was wel erg verleidelijk. Tijdens mijn stage voor mijn bachelor diploma heb ik twee van mijn mede-stagegenoten aangestoken met het Kameroenvirus. Zij ( Pauline en Vanessa) zullen onderzoek gaan doen naar nijlpaarden. Mijn stage partner zal 3 maanden verblijven in Kameroen, dus ik zal twee maanden alleen zijn.
Maar wat komt er veel bij kijken bij zo’n buitenland stage, alle dingen die je moet regelen en aan vragen voor een stage van 5 maanden. Het aanschrijven van de fondsen was een hels karwei, voor elk fonds werden weer andere eisen gesteld alleen al voor de aanvraag. En als je niet gelijk wordt afgewezen bij een fonds, dan moest je wel weer een hele tijd wachten op een uitslag. Uiteindelijk heeft het aanschrijven van de vele fondsen toch zijn vruchten afgeworpen. Mijn beraamde begroting voor Kameroen ligt tussen de 6000 en 7000 euro als je daarvan 3000 euro al krijgt aan giften en duizend euro als renteloze lening is het zo slecht nog niet. Naast de fondsen aanschrijven, moesten er nog vele andere dingen geregeld worden. Een visa aangevraagd voor Kameroen, kost wel 150 euro, maar dan heb je ook wat staan in je paspoort, een stempel en 5 postzegels. Alle vaccinaties gehaald bij de GGD en het LUMC(Leids Universitaire Medisch Centrum) voor de vele tropische en rare ziektes, zelfs voor ziektes die ik nog niet kende. Nu weet ik waarom er zoveel geld omgaat in de farmaceutische industrie. Alle inentingen bij elkaar kost ook een flinke duit, ik was plus minus zo’n 400 euro kwijt en daarbij is dan nog niet de malariakuur gerekend die je moet slikken. Daarnaast neem ik een halve apotheek mee aan pillen, zalven en andere medicijnen. Ik voel me nu al een pak ezel.
Naast alle medicijnen gaat er natuurlijk nog meer bagage mee, moet nog proberen om alles in de daarvoor bestemde tassen te krijgen. Eind december is eindelijk ons projectvoorstel goedgekeurd, al hebben onze veldbegeleiders er weer een andere kijk op dan onze eindbegeleider. Wat we uiteindelijk precies zullen onderzoeken kan dus nog veranderen als we eenmaal in het veld zitten. We begonnen met een voorstel waarin we alleen zouden kijken naar de leeuwenpopulatie in het Benoué National Park te Kameroen. Dit is in de loop van 2006 al verandert in het onderzoeken van alle grote carnivoren(vleeseters) in het nationale park. Daarnaast werd het onderzoek ook nog eens opgedeeld, Monique zal zich met name richten op het schatten van de aantallen van de carnivoren(leeuw, hyena, wilde hond, luipaard en een verdwaalde cheetah en panter). Dit gaan we met name doen met behulp van fotocamera’s en calling stations, hoe gaat dit in zijn werk. De camera’s worden ergens in het park opgesteld als een dier of carnivoor door de lichtstraal loopt wordt er foto gemaakt. Aan de hand van de foto’s en het gebied waar je de camera’s neerzet kan je een goede schatting maken van het aantal dieren per km2. Hetzelfde geldt voor de calling stations, maar wat is een “calling” station . Het geluid van een gewond dier wordt s’avonds afgespeeld met een cassetterecorder. Naast het geluid zal er een bloedspoor gemaakt worden en soms gebruik gemaakt worden van vlees(gehaald bij de jachtgebied). Het nadeel van de calling stations is dat deze methode niet te vaak gebruikt kan worden, wegens gewenning. Dit deel van het onderzoek zal worden aangevuld met sporen zoeken en interviews. Mijn deel zal zich zoals het er nu uitziet, zich richten op de het dieet van de verschillende carnivoren.
Dit betekend poep zoeken en analyseren, daarnaast zullen er tellingen van prooidieren gedaan worden uit een rijdende auto. Het analyseren van de poep zal natuurlijk in Nederland gebeuren, omdat daar in Kameroen niet één goed werkende microscoop te vinden is.

Op 10 januari zullen we van Den Haag HS vertrekken met de Thalys naar Parijs, hier zullen we de nacht doorbrengen bij de ouders van Vanessa. Op de ochtend van 11 januari zullen we vertrekken vanaf het vliegveld Charles de Gaulle naar Yaoundé(hoofdstad van Kameroen). De vlucht zal zo’n 9 uur duren zonder overstap. In Yaoundé zal er worden overnacht(hotel) waarna we hopelijk de volgende dag de nachttrein kunnen nemen naar N’Gaoundere. Vanaf hier zal de reis zich vervolgen met een ‘taxi’ naar Maroua. De grootste stad in het noorden van Kameroen. Hier zullen de andere en ik verblijven als we niet in het veld onderzoek doen. Elke veldperiode duurt 3 tot 4 weken waarna we een week zullen doorbrengen op het CEDC. Het CEDC is het instituut voor milieukundig onderzoek verbonden aan de universiteit van Dshang. De opleiding Biologie werkt samen met het CEDC. Vandaar de mogelijk om daar onderzoek te doen. We slapen dus op een soort campus, waar we onze eigen kamer krijgen.

In het veld slapen we in toeristische oord(Buffle Noir), waar we tegen een studentenprijs kunnen slapen in loges. Naast het kampement is een dorp gelegen en uit dit dorp komen ook de mensen die ons zullen helpen met het onderzoek.

De voorbereidingen voor het vertrek zijn bijna voorbij, alleen nog enkele kleine spulletjes halen.
Het besef van het weggaan voor 5 maanden, begint eigenlijk nu al pas te komen. Omdat je bezig bent om alles te regelen, besef je niet hoe snel de tijd gaat voor je vertrek. Daarnaast begin ik nu al te beseffen wat voor een luxe we hier toch hebben. En ben ik erg blij dat ik alpas vertrek na de feestdagen.