Laatste dag in Nederland

Dit is dan de laatste dag in Nederland, deze dagen begint dan ook bij mij de zenuwen en het besef te komen. Ik slaap toch minder dan normaal de laatste dagen. En nu er ook afscheid wordt genomen van kennissen en familie begint het helemaal door te dringen: IK GA NAAR KAMEROEN. Gisteren voor de laatste keer Franse les gehad bij mijn oma, nu gaan we de opgedane en afgestofte kennis eens in de praktijk testen, dit zal dus betekenen met horten en stoten een gesprek aangaan. Maar zoals het gezegde gaat : aldoende leert men of was het toch een ezel stoot zich niet drie keer aan de zelfde steen. Je zal zien dat ik straks als een volleert “frankofiel” terug kom. Dit betekent waarschijnlijk dat ik met handen en voeten heb leren praten en communiceren. We zijn gelukkig in het begin met zijn vieren, dus bij lacunes in onze kennis kunnen we elkaar aanvullen of gewoon een woordenboek gebruiken. Om toch mijn kennis van de franse taal nog meer op te krikken heb ik naast een woordenboek, toch ook wat leesboekjes in het Frans om de “eenzame uurtjes “ door te komen( leuk vooruitzicht!!). Dit maakt mijn tassen dus nog zwaarder, naast een grote rugzak, neem ik nog twee kleine trektrolleys mee, waarvan er één twintig kilo weegt!!(de andere is handbagage).

De opgedane ervaring van het regelen van alle dingen is erg goed, maar zelfs vandaag ben je nog dingen aan het regelen. Elke keer als je iets denkt af te hebben, komen er weer een aantal nieuwe dingen bij die je aandacht nodig hebben. Je hebt zoveel aan je kop, dat ik dagen echt er moet bij hebben gelopen als een”spook”. Gisteren was ook zo’n dag, ik moest nog een handtekening krijgen van een studentencoördinator, dus ik s’ochtends naar Leiden. Vergeet gewoon te stempelen zo wakker was ik( heb geen OV-kaart omdat je daarvoor in de plaats een vergoeding krijgt). Hierna loop ik ook nog eens het verkeerde perron op. En terugkomend uit Leiden ben ik ook nog eens mijn strippenkaart kwijt. Naast alle dingen waaraan je zelf moet denken voor je stage, gebeurt er ook veel om mijn heen. Mijn broer(Martijn) en zijn vriendin(Jolanda) zijn binnen twee weken na het verkrijgen van een woning gaan samen wonen. Daarnaast heeft mijn zusje tentamens, en gebeuren er allemaal andere dingen die je niet verwacht.

Gisteren hebben Vanessa d’r ouders ook onze overnachting in Yaoundé geregeld en bevestigd. We zullen verblijven in een mooi hotel voor één nacht, dit is al heel wat voor mij aangezien ik jeugdherbergen en campings gewend ben. We worden zelfs opgehaald vanaf het vliegveld, wat een luxe!!. De volgende dag (vrijdag) zullen we kaartjes en een coupé moeten regelen voor de nachttrein die we dezelfde avond nog nemen. Dit zal een heel karwei worden, als alles goed gaat moeten we de volgende ochtend aankomen in N'Gaoundere, hiervandaan gaan we verder met een ‘taxi”naar Maroua(zie kaartje) waar we zullen opgewacht worden door onze begeleiders Ralph Buij en Barbara Croes bij het CEDC. Vanuit hier zal ik verder verslag uitbrengen van mijn belevenissen en hopelijk al leuke foto’s hebben.


Ik zal Nederland niet echt missen, de dingen die ik wel zal missen zullen meer de gewone allerdaagse gewoontes zijn, een avond thuis zitten met de kat op je schoot of een goed kop koffie, een potje badminton of een goed gesprek met familie/vrienden. Maar ik hoop door regelmatig contact te houden met mijn familie en kennissen/vrienden en door mijn avonturen zo nu en dan op te schrijven toch wel over deze horde heen te komen.

Iedereen alvast bedankt voor de leuke aanmoedigingen en ondersteuningen, dit doet mijn zeer veel. Tot hier mijn verslag vanuit Nederland, het vervolgt zich zaterdag of zondag in Kameroen met hopelijk al veel leuke feiten over de Kameroeneese levensstijl en “haute cuisine”en foto’s van mijn verblijfplaats in Maroua. Als ik ten minste niet ben bezweken aan de hitte!!!

Groetjes,

Iris